Hoi iedereen
Het komt steeds dichter en dichterbij. Nog twee weken en dan zitten we met ons groepje van negen studenten in Paramaribo. Eigenlijk vind ik het heel spannend. Natuurlijk ga ik hier ook veel missen, zoals mijn familie, vrienden en huisdieren en waarschijnlijk nog zoveel meer. Toch gaat het een ervaring worden die ik nooit zal vergeten.
Die twee weken dat ik nog in België ben, zijn drukke weken. Natuurlijk zit ik met mijn neus in de boeken nu het examens zijn. Je bent een heel jaar bijna niet ziek geweest en wanneer word je ziek? Inderdaad, tijdens de examens. Hopelijk komt het toch allemaal goed.
Mijn koffer moet ook nog helemaal klaargemaakt worden. Er liggen al wel wat spulletjes aan de kant maar nog niet zo veel. Op een zaterdag ben ik met mijn zus Shanah gaan winkelen tijdens de solden. Daar heb ik dunne truitjes, kleedjes en nog zoveel meer gekocht. Soms zelfs topjes of T-shirts voor maar een euro. Mijn moeke heeft natuurlijk wel wat naaiwerk gehad om de kleren wat op te knappen.
Ik kijk uit naar mijn vertrek en vind het superspannend. Nu ga ik natuurlijk nog genieten van de twee weken bij familie, vrienden en huisdieren en hopelijk goede examens maken.
Groetjes Larissa
zaterdag 19 januari 2013
maandag 7 januari 2013
Tropisch instituut
Hoi iedereen
Enkele weken geleden ben ik naar het tropisch instituut geweest. Het was spijtig genoeg tijdens mijn stage dus het tijdstip kon beter. We kwamen rond 16.10 uur aan in Antwerpen. In het tropisch instituut zeiden ze ons dat het enkel vrije raadpleging was van 14.00 tot 16.00 uur. Helemaal anders dan ze ons verteld hadden aan de telefoon. Daar stonden we voor niets in Antwerpen. Dan maar een ice tea gaan drinken.
Een week later hebben we onze tweede poging gedaan. Mijn mama en moeke waren er ook bij want ze willen mij een bezoekje brengen als ik daar ben. Ze zagen het al helemaal zitten. Zij dachten dat ik veel meer spuiten zou krijgen dan hen. Na lang wachten was het onze beurt. Gelukkig hadden we de vriendelijkste dokter en daar hadden we op gehoopt. Als mijn zus er bij was, zou ze meteen zijn flauwgevallen bij het bekijken van alle spuitjes. Ik kreeg uiteindelijk 3 spuiten. Mama en moeke hadden er elk 4 nodig. Wie laatst lacht, best lacht.
De dokter heeft ons ook nog wat informatie gegeven over Suriname en alle ziektes die je er kan krijgen. Vooral over de reizigersdiarree werd veel verteld. Ik hoop dat ik hier gespaard van blijf. Fingers crossed.
Voor de personen die bang zijn van spuiten : geen paniek, je hebt niet eens door wanneer de eerste al gezet is. Het is namelijk een hobby van de dokter!
Twee dingen hadden we toen we naar buiten gingen. Een geel boekje waar alle inentingen in vermeld staan, wat weer een stap dichter is naar Suriname. Maar het ergste was een dunne portefeuille. Gelukkig hadden we nog wat over voor een terrasje.
Groetjes Larissa
Enkele weken geleden ben ik naar het tropisch instituut geweest. Het was spijtig genoeg tijdens mijn stage dus het tijdstip kon beter. We kwamen rond 16.10 uur aan in Antwerpen. In het tropisch instituut zeiden ze ons dat het enkel vrije raadpleging was van 14.00 tot 16.00 uur. Helemaal anders dan ze ons verteld hadden aan de telefoon. Daar stonden we voor niets in Antwerpen. Dan maar een ice tea gaan drinken.
Een week later hebben we onze tweede poging gedaan. Mijn mama en moeke waren er ook bij want ze willen mij een bezoekje brengen als ik daar ben. Ze zagen het al helemaal zitten. Zij dachten dat ik veel meer spuiten zou krijgen dan hen. Na lang wachten was het onze beurt. Gelukkig hadden we de vriendelijkste dokter en daar hadden we op gehoopt. Als mijn zus er bij was, zou ze meteen zijn flauwgevallen bij het bekijken van alle spuitjes. Ik kreeg uiteindelijk 3 spuiten. Mama en moeke hadden er elk 4 nodig. Wie laatst lacht, best lacht.
De dokter heeft ons ook nog wat informatie gegeven over Suriname en alle ziektes die je er kan krijgen. Vooral over de reizigersdiarree werd veel verteld. Ik hoop dat ik hier gespaard van blijf. Fingers crossed.
Voor de personen die bang zijn van spuiten : geen paniek, je hebt niet eens door wanneer de eerste al gezet is. Het is namelijk een hobby van de dokter!
Twee dingen hadden we toen we naar buiten gingen. Een geel boekje waar alle inentingen in vermeld staan, wat weer een stap dichter is naar Suriname. Maar het ergste was een dunne portefeuille. Gelukkig hadden we nog wat over voor een terrasje.
Groetjes Larissa
Abonneren op:
Posts (Atom)