24 – 26 april : Voltzberg !

Om half acht werden we verwacht aan de voorkant van onze straat. Naar Surinaamse gewoonte was de bus wel later en konden we rond acht uur vertrekken naar de Ralleighvallen. Vijf uren later kwamen we aan bij de oversteekplaats. We hebben snel iets gegeten en daarna konden we een drie uur durende tocht op het water verder zetten. Het was een hele weg maar uiteindelijk zijn we tegen de avond bij de ralleighvallen aangekomen.

We hebben die avond nog snel iets gekookt. De pasta met pesto en scampi’s was heel lekker. Om de avond af te sluiten hebben we nog even kaartspelletjes gespeeld en met elkaar gepraat. We waren allemaal zo moe dat we snel in bed lagen.

De volgende ochtend werden we om half acht aan het zelfgemaakte ontbijt verwacht zodat we tegen half negen konden vertrekken. We hadden nooit verwacht dat het zo een vermoeiende dag ging worden. Eerst zijn we met een boot naar ons vertrekpunt gebracht. Vanaf hier konden we vertrekken aan een drie uur durende wandeltocht en een klimtocht van een half uur. Na drie uur wandelen door de wildernis en twee liter water te drinken was ik al doodop.

Ik had me nog niet op de klim voorbereid en dat had ik beter wel gedaan. Het was zo vermoeiend dat ik uiteindelijk zelfs niet meer wist hoe ik het gedaan heb. Ik heb mijn automatische piloot ingeschakeld en die heeft me naar boven gebracht. Het was niet meer nadenken maar doen. De kracht die je krijgt omdat je echt iets wilt bereiken is fenomenaal. Je zou denken dat je door de VOLTZberg veel energie krijgt maar die neemt eerder heel wat energie van je af. Ik was doodop toen ik boven kwam waardoor ik even moest bekomen maar het uitzicht was prachtig en daarvoor was het allemaal de moeite waard.

De afdalingwas gevaarlijk maar we zijn allemaal levend beneden geraakt. Regelmatig waren er wel enkele valincidenten maar niet zo erg. We wilden allemaal zo snel mogelijk bij het beginpunt geraken omdat er een verfrissende waterval op ons stond te wachten. Groepen die naar de Voltzberg komen wandelen er gemiddeld drie uren over. De Belgische studenten hebben een nieuw record gevestigd door er twee uur over te doen. Wat de gedachte aan een waterval niet kan doen.

De waterval was heel mooi maar niet zo veilig. We zijn snel het water uitgegaan omdat er een sidderaal zwom. Als ze je aanraken, krijg je een elektrische shock die blijkbaar niet echt meevalt. Sommigen hebben het gevoel mogen ervaren en zullen het nooit meer vergeten.

Toen we terug bij onze slaapplaats aankwamen, kregen we meteen eten voorgeschoteld. Om nu degelijk te verfrissen zijn we ons gaan wassen in de Surinaamse rivier. Het is heel anders dan je wassen in een douche, gelukkig konden we elkaar helpen met haren wassen. We hebben onszelf laten opdrogen op de rotsen tijdens een leuk onderonsje.

Tegen de avond deden al onze spieren pijn en dus besloten we om elkaar massages te geven. Een hele beurtrol werd opgesteld en je kon er echt van genieten. Rond half tien werd er een kampvuur gemaakt en zijn we met iedereen liedjes gaan zingen en uitrusten. We hebben werkelijk genoten van onze laatste dag op een Surinaamse uitstap.

De volgende ochtend werden we om half acht met onze wandelkleren aan verwacht. We gingen nog een laatste spottochtje maken om daarna te ontbijten en alles in te pakken. We hebben niet veel gespot maar wel onze spieren weer goed opgewarmd. Daarna kon onze drie uur durende boottocht en vijf uur durende bustocht beginnen om uiteindelijk rond half acht terug bij het huisje aan te komen.

Ik ben moe, stijf en nog zoveel meer dus ik ga rustig mijn bedje inkruipen om morgen weer een superleuke dag tegemoet te gaan.  

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa