Julie zet haar wekker
steeds met een snoozer. Ik gebruik dit nooit dus het is raar om wakker te
worden en te weten dat je dan nog even kan slapen. Maar ik word het wel snel
gewoon.
Deze morgen ging alles
weer zijn normale gangetje. Klaarmaken, naar de Koffielaan fietsen, wachten op
juf Sharda, naar school gaan. Op school hebben we eerst even gebrainstormd over
onze Mundiale dag en de workshop voor tijdens de vergadering van volgende week
donderdag. We zijn goed op weg geraakt en we hebben doorgewerkt tot de eerste
speeltijd.
Na de eerste speeltijd
ben ik verder rond de talenten gaan werken in de eerste klas A. De leerlingen
waren rustiger dan anders maar toch nog vrij druk. Ik heb de spelletjes die ik
gepland had kunnen doen en het was ook fijn. Het is alleen moeilijk om de klas
rustig te krijgen wegens het groot aantal leerlingen. Men gebruikt hier ook
andere afspraken dan in België, wat soms wel wennen is.
Na de tweede speeltijd
gingen we met juf Sharda onze ‘goed leven’-kijkmorgen bespreken. We begonnen te
zeggen wat beter kon en wat we eventueel anders hadden kunnen doen, want zo
evalueren we meestal in België. Toen zei ze dat we ons enkel op de goede zaken
moesten concentreren. Dit was natuurlijk wel leuker maar toch moeilijker omdat
we het niet zo gewoon zijn.
Hierna hebben we op
het kantoor van het schoolhoofd, het onderschoolhoofd en juf Sharda op het
internet informatie mogen opzoeken over de verschillende bevolkingsgroepen in
Suriname. Dat is een hele boterham! Nu kunnen we nog informatie gaan selecteren.
Toen we terugkwamen
van school, kregen we van de andere studenten te horen dat zij hun fiets gingen
verlengen. Dit zijn we dan allemaal samen gaan doen. We moesten vijfentwintig
euro of honderd SRD betalen. We hebben bijna allemaal in SRD betaald want dat
is veel goedkoper als je de wisselkoers bekijkt.
Daarna zijn we naar
het huisje gereden. We hebben wat huishoudelijke zaken op orde gesteld en ook
even voor school gewerkt. Kevin is naar de Chinees van gisteren gegaan om een
doos vervallen koeken terug te brengen want ze waren niet meer te eten. We
kregen meteen een nieuwe doos mee en die was niet vervallen was.
We gaan zo meteen
ribbekes met frietjes uit de oven eten. Ik heb er al zin in. Volgens Michelle
zijn het geen ribbekes maar is het vies spek dat we al eens gegeten hebben. Op
hoop van zege dus !
Bosies en brasas !
Groetjes Larissa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten