Zaterdagochtend zijn
we vertrokken naar Bronsberg. Iets later dan gepland kwam de bus bij ons aan.
Met goede moed en vooruitzicht op een toch rustig weekendje vertrokken we
richting Bronsberg.
Het begin van de rit
verliep supervlot. Uiteindelijk kwamen we bij de berg aan en begon het hobbelen
over de weg. Het had eerder die dag geregend dus het was ook overal glibberig.
Vaak reden we juist tegen de afgrond, wat wel eng was omdat ik aan het raam
zat. In een bocht zijn we vast gereden en was er geen andere mogelijkheid dan
dat iemand de bus er kwam uittrekken, voor onze veiligheid. We hebben de
laatste twintig minuten dan maar naar onze bestemming boven op de berg
gewandeld. Ik heb van heel de rit genoten. Het was niet gepland dat de bus ging
vast zitten maar dit was ook weer een extra ervaring.
Op Bronsberg zijn we
ons meteen gaan installeren. We hebben van het prachtige uitzicht genoten en
zijn dan uiteindelijk onze eerste maaltijd gaan verkennen Het was . Typisch
Surinaams eten, dus niet slecht. Omdat sommigen hun bikini nog niet aan hadden,
konden we nog niet vertrekken naar de watervallen. Al onze bagage lag nog
steeds in de bus.
We hadden een supergoede
begeleider bij voor deze twee dagen. Sergio stelde ons voor om niet te staan
niksen en al een andere wandeling te gaan maken. Het was een mooie maar ook al
vermoeiende wandeling. Toen we terug kwamen was onze bus enkele uren later ook
boven geraakt. We zijn ons allemaal snel gaan omkleden om de eerste waterval te
verkennen.
De tocht naar de
eerste waterval was niet altijd heel simpel. Er zijn enkele studenten die wel
een paar keer zijn uitgegleden. De daling was moeilijker vanwege de gladheid
maar de beklimming was veel vermoeiender. Het was een hele ervaring om zo te wandelen
door het tropisch regenwoud. Veel dieren hebben we niet gezien tijdens deze
wandeling.
Toen we terugkwamen
zijn we ons allemaal gaan douchen. We misten enkele kussens en het licht in
onze slaapkamer werkte niet. Bieke en ik gingen naar de cafetaria om te vragen
of dat eventueel opgelost kon worden. Dat was geen probleem en iets later was
dat inderdaad ook opgelost. Er was een begeleider van een andere groep en die
had iets vast. Bieke en ik gingen ook kijken en tot onze verrassing was het een
kleine neusbeer. Hij liep alleen op het straat. Ze hadden hem meegenomen omdat hij
anders zou sterven. We hebben de hele avond en nacht voor het kleine
neusbeertje mogen zorgen.
Toen de mensen daar
zagen dat we zo zot van dieren waren, namen ze ons ook mee naar een klein
huisje. Er zou ergens een vogelspin zitten. Kevin heeft hem uiteindelijk teruggevonden.
We zijn met de vogelspin naar de cafetaria gewandeld en daar heeft de vogelspin
de tijd van zijn leven gehad. Bij veel van ons mocht hij op het gezicht en de armen
kruipen.
De avond leek zo snel
te gaan en toch was het redelijk vroeg. We hadden geen tijdsbesef en dat was
heel raar. Het was een fijne avond waarbij veel gelachen en gepraat is geweest.
Bieke, Kevin en ik hebben ‘Browny’, kleine wasbeer, nog eten gegeven en zijn
dan ook gaan slapen.
Ik heb heerlijk
geslapen ook al was ik vroeger wakker dan gepland. Bieke en ik zijn naar het
jongenshuisje gegaan om te kijken hoe het met kleine ‘Browny’ ging. Zij deed
het super maar we zagen wel dat ze een wonde had waar kleine wormpjes in zaten.
We zijn dit gaan melden aan onze begeleider en die zorgde voor alcohol om het
te ontsmetten. Zij heeft er nu geen last meer van en alle wormpjes zijn weg.
’s Ochtens zagen we
iets slingeren tussen de bomen. Er waren vier brulapen die we goed in het oog
konden houden. Het was prachtig om ze van de ene boom naar de andere te zien te
slingeren. Later op de dag hebben we ze alle vier nog eens gehoord en snel
gevonden tussen de bladeren. Het is ongelofelijk hoeveel lawaai er uit zo een
klein aapje kan komen.
De tocht naar de
tweede waterval startte rond elf uur. Deze was dubbel zo ver en met een nog
sterkere afdaling en beklimming. Ik ben een paar keer uitgegleden maar niet
gevallen. De tocht naar beneden was niet altijd even gemakkelijk maar we zijn
er geraakt. De beklimming terug naar boven was anders. Ik was doodop toen ik
boven kwam. Veel zaken waren gemaakt voor grote mensen en niet voor mensen zoals
mij. Mijn kuiten hebben deze twee dagen hun werk wel gehad.
Toen we terugkwamen
van de tweede waterval zijn we gaan eten. Het was heel lekker. De
verantwoordelijken van Bronsberg vertelden me dat ze ‘Browny’ naar de zoo van
Paramaribo zouden brengen. We wonen hier heel dicht bij en daarom mochten wij
hem meenemen. De terugtocht naar het huisje was wel heel hobbelig en niet
altijd zo gemakkelijk om ‘Browny’ in evenwicht te houden.
Bosies en brasas !
Groetjes Larissa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten