28 februari : Talenten in klas 1A !

Ik ben deze nacht een aantal keren wakker geworden van de vervelende muggen. We zijn dan vandaag ook meteen iets gaan kopen om de muggen te doden in de kamer. Het is een soort van wierrook waardoor de kamer ook nog goed ruikt. Deze morgen wist ik niet zo meteen waar ik was, een vreemd gevoel. Ik ben onder de douche gekropen en toen kreeg alles weer een plaatsje.

Het was zalig om wel wat langer te kunnen slapen. We moesten nu ook wat later vertrekken dus ging alles vlotjes deze morgen. We hebben even moeten wachten op juf Sharda maar we kwamen op tijd aan.

Eerst ben ik gaan observeren in een vierde klas. Ze moesten een tekstje over gezond eten overschrijven. Dit heeft iets langer dan een half uur geduurd en daarna gingen de meesten naar de computerklas. De juf, twee leerlingen en ik bleven in de klas. De leerlingen halen niet zo’n goede punten en moeten dus bijwerken. Ik heb een tijdje gepraat met de juf en ben zo veel te weten gekomen over het reilen en zeilen in de klas.

Daarna ben ik naar de juf van beeldende vorming gegaan. Ze had gevraagd naar een knutselidee voor Pasen. Ik had een geel pomponnetje gemaakt en daarop oogjes en een snaveltje geplakt. Dit ben ik gaan afgeven en ze ging er zeker en vast iets mee doen. We hebben ook met nog een andere juf even gepraat over allerlei zaken.

Na de speeltijd mocht ik in de eerste klas gaan werken rond talenten. Ik heb ze het liedje ‘marionetten’ geleerd. De leerlingen vonden het geweldig maar waren wel een beetje druk. Je kan hier de leerlingen minder snel stil krijgen dan in België. Ze zijn dan wel weer wat mondiger wat ook zijn voordelen heeft tijdens het zingen van een liedje. Ik heb de leerlingen het liedje samen, per groepje en alleen laten zingen. Hierdoor merkte ik al snel heel wat leerlingen op die muziekknap zijn. 

Daarna zijn we naar buiten gegaan om een beweegspel te spelen. We zouden dit op het grasveld doen maar dat was nog niet opgedroogd van de regen, die een paar dagen geleden viel. Dus we moesten het voor de ramen van de andere klassen doen. Het was een spel met ballonnen. Omdat het erg hard waaide, liep het niet zoals ik gepland had. Toch hebben de leerlingen ervan genoten en ikzelf ook.

Na de speeltijd hebben de leerlingen nog even gewerkt rond rekenen. Vandaag waren er twee leerlingen jarig. Ik heb weer allerlei lekkers mogen proeven. We hebben hun cadeautjes voor de klas uitgedeeld zodat iedereen kon proeven. Hierna ging het even mis in de eerste klas. Ik was echt verbaasd over de situatie en heb ook in tijden van angst geleefd. 

De rest van de dag hebben we in het huisje gewerkt. Onze dozen waren aangekomen en ik heb alles wat er in mijn doos zat gesorteerd. Ik was verbaasd over wat ik allemaal bij had. We hebben nu een hoek in de woonkamer met allemaal boeken en spelletjes. Het is nog niet volledig maar dat gaat snel gebeuren.

Julie heeft zichzelf bezig gehouden met de afwas en het monteren van het wasrekje. Dit was geen simpele taak want het bestond allemaal uit verschillende buizen en schroeven. Het staat, wel nog niet heel stevig, maar dat heb je goed gedaan Julie.

Daarna zijn we naar de Chinees gereden om nog wat inkopen te doen. We zijn meteen doorgereden naar het ander huisje en daar konden we genieten van een lasagne, gemaakt door Michelle. Het was echt heerlijk!

Toen we aankwamen bij het huisje was onze huisbaas er ook. Hij zou vanaf dit weekend aan het andere huisje beginnen zodat het zeker klaar is als mama, moeke en Shanah komen. Hij zou ook ons stukje zand nog verder betegelen en de zandhoop wat verwijderen. Stilletjes aan komt alles in orde in Suriname.

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa  

27 februari : Verhuizen !

Vandaag gingen we nog eens met de fiets naar school. Mijn brandwonde van mijn zadel was juist genezen. Wat heb ik als ik terug aankom op school? Een nieuwe brandwonde aan de binnenkant van mijn dijen. Ik heb de hele dag pijn geleden en hopelijk geneest ook deze wonde snel. Dit keer zonder litteken.

Op school heb ik vandaag heel veel verwezenlijkt. Ik heb meer gedaan dan ik hoopte te kunnen doen. Dat was voor mij een positieve meevaller. Hierdoor kan ik morgen met een geruster hart starten aan mijn vervolg om de talenten te integreren in de verschillende klassen.

Morgen is het de beurt aan de eerste klas A. Blijkbaar zijn er dan twee leerlingen jarig en hebben ze ook voor mij een cadeautje voorzien. Ik ben benieuwd wat ik morgen ga krijgen.

De rest van de dag heeft in het teken gestaan van de verhuis. We zijn terug naar het huisje in de Lewensteinstraat gegaan. Het is allemaal snel verlopen maar toch waren we pas om half elf terug in het huisje. We zijn rond acht uur terug naar het vorige huisje gegaan om te eten. We hadden juist inkopen gedaan voor ons allen en deze week eten we dus nog allemaal gezamenlijk.

Ik ben doodop en ga mijn bed inkruipen!

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa 

26 februari : Vlindertuin en Michelle die vast zit in de douche !

Vandaag was het een super dagje. We konden al langer slapen dan anders omdat ze ons vandaag aan het huisje kwamen ophalen. We reden naar school om nadien met de bus richting Vlindertuin te rijden. De busrit viel goed mee, pas op het einde kreeg ik het even moeilijk om me wakker te houden.

De Vlindertuin was fenomenaal. Er waren gigantische vlinders, kleine en grote schildpadden, slangen, witte muizen, een jungle, een museum en een prachtig panorama. Julie en ik gingen samen met de groep jongens op pad. We hadden een heel goede gids die ons veel nieuwtjes heeft bijgebracht. Ze vond het raar dat we vroegen om de slangen te mogen vastnemen. Blijkbaar waren de vorige stagiaires allemaal bang voor de slangen en ze zouden dit nooit vragen. Wij vonden het een leuk idee maar omdat het wurgslangen zijn mocht het niet. 

Julie en ik mochten wel naar het lokaal met allemaal muizen. De kinderen mochten hier niet komen kijken. Zoveel muizen had ik nog nooit samen gezien. De slangen waren gewoontjes want ze zaten achter glas of gaas.

Toen kwamen we bij de kleine schildpadden. Het zijn schildpadden die wel bijten dus we moesten goed opletten hoe we ze vastnamen. We hebben ze zelf op onze schouders gezet omdat we niet dachten dat ze zo hard zouden kunnen bijten. Een leerling wou dit ook en de juffrouw van de klas had de schildpad op zijn schouder gezet. Toen had de schildpad er volgens mij genoeg van en beet even de leerling in zijn schouder. Dat leverde wel heel leuke foto’s op en gelukkig was hij de pijn snel vergeten.

Buiten waren er ook grote schildpadden. Onze gids legde uit hoe je het verschil tussen een mannetje en een vrouwtje kunt opmerken. Dat was heel interessant maar thuis zullen we dit niet kunnen zien omdat de schildpadden niet zo groot worden. 

In het begin hebben we gewandeld in de Vlindertuin. Je had precies het idee dat je in een jungle wandelde en de vlinders vlogen om je heen. Je zag ze ook eten en drinken. Natuurlijk lagen er ook een paar dode vlinders op de grond. Vlinders leven maximum zes weken wat niet heel lang is. Daarna gingen we naar de vlinderkwekerij. Daar zaten ontelbare vlinders bij elkaar in een kleine ruimte. Je mocht daar binnen stappen en de vlinders kwamen gewoon op je zitten. Bij mij zijn twee vlinders even een rustpauze komen nemen.

De Vlindertuin is een echte aanrader voor liefhebbers van vlinders of dieren in het algemeen. Ik heb nog nooit vlinders gezien van deze grootte en hier was het doodgewoon. De wandeling door de jungle was ook leuk. We hebben een wespennest en termietennest gezien. Daarna gingen we naar het museum en hier werden de jongens veel te wild. Daarom mochten Julie en ik alleen naar het panorama gaan kijken. Dit was met natuurgeluidjes en natuurbeelden. Je kon er ook gaan zitten maar als we hier even waren gaan rusten zouden we meteen in slaap gevallen zijn. Zo zalig ! 

Toen we terugkwamen zijn we naar de Chinees en de slager gereden. We hebben onze inkopen gedaan en zijn terug naar het huisje gereden. Toen we terugkwamen was de rest nog niet vertrokken naar de Choi’s. Zij zijn veel later vertrokken omdat ze niet meteen een taxi vonden.

De jongens hebben vandaag voor de eerste keer alleen gekookt. We hebben macaroni of pasta carbonara gegeten. Mijn voorkeur ging uit naar de macaroni. Dus Chantal, je moet de macaroni niet meer opsturen. 

Toen wou Michelle gaan douchen maar ze sloeg de deur iets te hard toe. Hierdoor zat het slot helemaal geblokkeerd. Ze heeft meer dan een half uur vastgezeten in de douche. Gelukkig konden we door de opening tussen wc en douche nog met haar communiceren. Deze sensatie is beter dan een film. Gelukkig hebben we de deur uiteindelijk open gekregen zonder al te veel stukken. Nu kon de beurtrol van het douchen weer verder gaan. Wel wat later dan verwacht. 

Wat je allemaal niet meemaakt in Suriname!

Bosies en Brasas !

Groetjes Larissa

25 februari : Dagje rust !

Vandaag is het de Dag van de Revolutie, een feestdag in Suriname. Hierdoor hadden we een verlengd weekend. Niet alle winkels en cafés waren open maar alles verliep grotendeels zoals een gewone maandag.

Ik heb iets langer kunnen slapen na de vermoeiende zondag. Ik werd jammer genoeg nog iets te snel wakker door de hitte. Toen ben ik maar begonnen met het wassen van mijn kleren. Ik heb water gekookt en dit in een grote emmer gedaan met een beetje koud water. Ik heb mijn kleren met de hand gewassen omdat er nog enkelen sliepen. Ik kon de wasmachine dus niet opzetten want dan zouden zij wakker worden door het lawaai.

Mijn kleren zwieren heb ik daarna wel gedaan met de machine want anders zouden mijn kleren deze avond nog niet droog zijn. Hierna ben ik met Lisa naar de drukkerij en de winkel gewandeld. Het deed deugd om nog eens wat te wandelen want tegenwoordig nemen we snel de fiets, ook voor korte afstanden.

Toen heb ik mijn vorige blog geschreven en wat voor school gewerkt. Om drie uur zouden Julie, Janna en ik naar Zus en Zo rijden om wat te skypen en foto’s op facebook te zetten. Het deed deugd om nog eens met Yasmine te skypen. Het was super lang geleden dat ik haar nog gesproken had. Rayven was vandaag ook spontaner dan anders. Ze kwam nu wel met me praten en dat was fijn.

Hierna zijn Janna, Julie en ik nog iets gaan drinken. We hebben leuk met elkaar gepraat over ditjes en datjes. Het was zo gezellig dat we versteld stonden van de tijd. Toen we naar het huisje reden was het al donker aan het worden. We hebben moeten racen om voor de regen in de Londenstraat te zijn. Het was juist op het nippertje, onze laptops waren dankbaar.

Je kan dus zeggen dat we vandaag niet zoveel gedaan hebben. Het was een echte verlofdag. Ik ga nog wat lezen en dan kruip ik op mijn matras om te slapen zodat ik morgen fit ben om op uitstap te gaan. Ik kijk al uit naar de vlindertuin !

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa

24 februari : Hindoestaans doopsel en trouw !

Het was vandaag een drukke dag. Allereerst zijn we naar de winkel gewandeld. Michiel, Lisa, Julie en ik gingen op kartonjacht. Bij de eerste Chinees hadden we al heel wat buit gemaakt. Karton in overvloed, toch voor een paar dagen. Ik heb vandaag weer armspieren gekweekt met het sleuren van karton.

Daarna hebben we ons klaargemaakt om te vertrekken naar het Hindoestaans doopsel en trouwfeest. Het was een heel dilemma: welke kleren moesten we meenemen? Je wist niet goed wat het allemaal inhoudt en wat ze dan meestal dragen. 

De rit naar het doopsel was hobbelig. We kwamen wel verschillende kastelen tegen. Het was leuk om te zien maar zo kreeg je wel een enorm verschillend beeld van de bevolking in Suriname. Heel rijke mensen tegenover super arme mensen.

Toen we rond half twee bij het doopsel aankwamen, werden we meteen hartelijk verwelkomd. We kregen meteen een bordje met allerlei lekkernijen voorgeschoteld. We hadden juist in het huisje nog gegeten dus ik kon niet veel op. Ik heb van alles eens geproefd en daarna heb ik het aan de kant gezet. Gelukkig kwam er snel ook wat drinken want ik was al aan het uitdrogen van de hitte. 

Toen kwam de ceremonie van het afscheren van het haar van het jongetje. We zaten goed dichtbij en hierdoor konden we mee volgen. De familie verzamelde zich er wel rond waardoor af en toe ons beeld verstoord werd. Het jongetje bleef er vrij rustig onder waar ik wel van verschoot want er stonden super veel mensen rond hem. Zijn haar werd geschoren en het muziekbandje speelde enorm luide muziek.

Na de ceremonie moesten we weer gaan eten. We kregen rijst met allerlei andere ingrediënten. Ik had niet veel honger dus heb ik enkel maar wat rijst gegeten. Je mag niets weigeren van wat ze je aanbieden, dus heb ik redelijk wat moeten laten liggen. Ze eten hier alles met hun handen waardoor je ook al niet meteen een smakelijk gevoel hebt.

Na het eten zagen we weeskinderen die een liedje kwamen zingen. Ze kwamen naar dit feest om te eten en te vieren. Daarna gingen ze met een bus terug naar het weeshuis. Het is fijn om te zien dat mensen toch nog moeite doen om deze kinderen een fijne dag te geven. 

De familie kwam ons aansporen om mee te gaan dansen. Na een tijdje zijn we dat gaan doen. Toen mochten we ook de baby pakken. Iedereen heeft hem wel vast gehad. Hij maakte er niets uit, reageerde ook op heel weinig voor een baby van vijf maanden. Alleen op een BlackBarry reageerde hij, wat raar was om te zien. 

Na het doopsel zijn we met enkele juffen naar het huis van één van de juffen gereden. We waren in shock toen we het huis zagen. Het was een kasteel van een huis. We kregen binnen ook meteen een rondleiding. De juf had vier kinderen en de jongens hadden een persoonlijke badkamer. Het huis had twee balkons, één aan de voorkant en één aan de achterkant. Ze hadden ook twee honden met elf puppies. Het waren Duitse herders, de eerste bekende honden die ik hier tegenkom.

We kregen van de juf kleren om ons te verkleden zoals de mensen op het feest. Bijhorende sieraden waren ook aanwezig. Het was een zeer vrijgevige dame en haar vriendinnen hielpen ons met het omkleden en het zoeken naar bijhorende sieraden. Toen vertrokken we naar het feest met een rare taxichauffeur. Ze zeggen dat vrouwen kletsen en geen gas kunnen geven maar daar is het omgekeerde van bewezen. Uiteindelijk kwamen we toch aan bij het feest.

We werden onthaald door een man in kostuum en hij leidde ons naar onze plaatsen. We zaten ergens achteraan waardoor we de ceremonie niet konden volgen. Dit was wel heel spijtig maar we hebben wel een paar delen opgevangen. Toen werden we verzocht naar de eetzaal te gaan. Het was hetzelfde eten als bij het doopsel en ook deze keer werd er met de handen gegeten. Ik voelde me toen misselijk dus ik heb niets gegeten.

Na het eten gingen we terug naar onze plaatsen. Daar ben ik een paar keer ingedommeld. Gelukkig was ik niet de enige. Toen kwam de juf met haar twee kindjes aan op het feest. Ik was terug klaar wakker en mijn misselijkheid was grotendeels over. We zijn nog gaan dansen en hebben ons geamuseerd met de kindjes. Daarna hebben we de taxi gebeld en om drie uur in de ochtend kwamen we eindelijk terug aan bij het huisje.

Het was een leuke dag met veel nieuwe ervaringen. Toch was het zeker en vast een vermoeiende dag. Gelukkig heb ik iets langer kunnen slapen maar ik werd door de hitte uit mijn slaap gehaald. 

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa

23 februari : Colakreek

Het deed deugd om nog eens wat langer te kunnen slapen. Al was ik wel vroeger wakker dan bedoeld was. Ik heb alles klaargemaakt voor een dagje naar de Colakreek. We zijn eerst met een taxi naar een algemeen afspraakpunt gereden. Hier kwamen alle stagiaires samen om daarna op de bus te wachten.

We waren wel met een vijftigtal studenten die vandaag allemaal samen naar de Colakreek gingen. Het schoolhoofd van Nieuw-Amsterdam had dit voor ons allemaal geregeld. Na een anderhalf uurtje kwamen we uiteindelijk aan bij de Colacreek. De laatste twee kilometer duurden het langste, dit was een hobbelige weg en met een busje van hier is dat niet zo evident. 

We hadden hoge verwachtingen en hierdoor viel het in het begin wat tegen. Het schoolhoofd had voor eten en drinken gezorgd. We mochten meteen aanschuiven om ons zelf te bedienen. Na het eten regende het en dit was een hele teleurstelling. Toch zijn we tijdens de regen de Colakreek ingesprongen. Het was raar en vettig maar na een tijdje was je het gewoon. Je kon op sommige plaatsen staan en op andere weer niet. Je moest goed opletten waar je ging staan als je niet onder wou gaan.

Na ons plonsje in de Colakreek zijn de meisjes gaan zonnen. De zon was toch van plan om ons een leuk dagje te geven. We waren op een brugje gaan liggen, wat niet zo een slim idee was. Volgende punten geven aan waarom:

- je ligt tussen twee waterkanten met dubbele weerkaatsing van de zon;
- je kon enkel via deze brug jezelf verplaatsen van de ene kant naar de andere kant, waardoor we vaak even moesten gaan rechtzitten;
- de mensen in het water durfden wel eens te spatten, waardoor onze boeken nat werden.
- … 

Rond vier uur begon het weer te regenen. Iedereen begon toen zijn gerief in te pakken en we stonden iets later klaar om terug te vertrekken. Het was maar een saaie boel in de bus, voor de meesten althans want die lagen te slapen. De achterbank heeft veel gelachen tijdens ons ritje. We hebben ook gebrainstormd over eten dat we van België missen. Toen kregen we natuurlijk honger en het duurde nog zo lang voor we konden eten.

Toen we aan het huisje kwamen, werd de beurtrol om te douchen opgesteld. Daarna hebben we nog iets van eten in elkaar geflanst en zijn we gaan slapen. 

Mijn vermoeden is dat het morgen een drukke en vermoeiende dag wordt. Eerst gaan we naar een doopsel en daarna, om middernacht, naar een trouwfeest. Ik hoop dat we de kleren van daar mogen dragen, zodat we helemaal in de sfeer komen. Mijn blog zal morgen dus veel later zijn omdat we waarschijnlijk heel laat thuis zullen zijn. Ik kijk er al naar uit.

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa 

22 februari : Gezondheid !

Het was deze morgen weer vroeg uit bed. Ik heb alles genomen om mee op stage te nemen. Vandaag is het afsluiting van de goede week in de derde klas. Ik kijk er echt naar uit en ben benieuwd wat de leerlingen van onze smoothie vinden.

Om acht uur begonnen we in klas drie B. Dat was wel super goed gelukt. Omdat het kijkmorgen was, waren er ook veel ouders aanwezig die een handje hielpen. Hierdoor konden we de leerlingen goed begeleiden en werd het een super leuke activiteit. De leerlingen zijn de zure smaak niet gewoon, dus vonden ze de smoothie niet heel lekker. We hadden er geen suiker ingedaan omdat het gezond moest blijven. Uiteindelijk hebben we dat toch maar gedaan omdat de mensen in Suriname allemaal zoetebekjes zijn. Toen werd er al sneller van de smoothie gedronken. 

In het begin ging het in de klas van drie A niet zo vlot. Het was enkel de juffrouw en wij met ons drie. Gelukkig liep het allemaal los toen de leerlingen eenmaal gestart waren met hun activiteit. Deze leerlingen waren wel iets sneller klaar met de voorbereidingen van hun maaltijd.

We hebben in elke klas een smoothie, toast, soep en een cocktail gemaakt. Je moet je inbeelden dat je van alles moet proeven voor de speeltijd en nog eens na de speeltijd. Als leerkracht moet je de leerlingen het goede voorbeeld geven om van alles te proeven. Op het einde lag er wel een deel op mijn maag. Wat juist weet ik niet maar het kan ook aan de hoeveelheid liggen. Ik lustte wel alles wat niet altijd het geval is.

Na school zijn we naar het pannenkoeken- en poffertjeshuis gereden. Daar heb ik lekkere poffertjes met slagroom en ijs gegeten. Het smaakte echt om eens een pannenkoek met iets anders dan choco te eten, al was het ook niet gezond na onze gezonde dag op school. Hierna zijn we terug naar het huisje gereden. We waren juist op tijd voor een regenbui. 

Lisa, Ester en ik zijn naar de Chinees gewandeld om nog wat inkopen te doen voor morgen. We gaan dan naar de Colacreek en moeten iets van eten en drinken voorzien. Dat was snel afgehandeld en toen we aan het wachten waren op de taxi heb ik voor school gewerkt. In de taxi van Brain is het altijd een feestje. We hebben heel de weg weer gelachen met elkaar.

Hij heeft ons bij de Hermitage mall, een groot winkelcentrum,afgezet. Ik heb enkel post-its gekocht. Zielig kan je het noemen maar de kleren die ik zag waren niet meteen mijn smaak of nog duurder dan in België. Als je deze kleren vergelijkt met de kleren in België, kom je tot de conclusie dat je hetzelfde in de ‘Appel’ of ‘New look’ kan kopen voor veel minder geld.

Lisa had een kleedje gepast en kreeg het meteen aan. Het was niet zo mooi en ze had het graag zo snel mogelijk uit… toen liep het mis. Het onderste van het kleed zat raar verwikkeld met de rest. Ester en ik hebben Lisa uit het kleedje moeten helpen. Je kan het je al voorstellen: met drie in één pashokje om een kleedje uit te krijgen. Hilarisch !

Omdat we nog niet hadden gegeten ’s avonds had iedereen honger. We gingen bij de McDonalds binnen en weer buiten omdat er te veel volk was. We gingen iets verder kijken en daar stapten we ook binnen. Het rook daar niet zo lekker dus met zen allen zijn we terug naar de McDonalds gegaan. Gelukkig kennen ze ons hier niet. 

In Suriname mag je de mayonaise zelf nog opscheppen. Natuurlijk was de pomp weer juist bij mij leeg. Wat gebeurde er? Spletssss, heel mijn hand en t-shirt vol met mayonaise. Mijn dag kan niet beter eindigen. De taxirit terug was rustiger maar ook weer niet. We waren allemaal heel luid aan het meezingen met de radio. Je zag dat Brain moe was, want hij maakte geen grapjes meer.

Morgen een heel dagje aan de Colacreek. Ik kijk ernaar uit als het goed weer is. Als het morgenvroeg regent, heb ik er veel minder zin. We duimen deze nacht en hopelijk komt alles goed !

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa 

21 februari : Stressdag overgebracht naar de Surinaamse cultuur!

Als ik een stagedag als vandaag zou meemaken in België was ik op en top gestrest thuisgekomen. Gelukkig verblijf ik nu in Suriname en kon ik het redelijk relativeren. Er was niet zo perfect nagedacht over de timing. We hadden in principe een half uur voor elke klas. In dat half uur moesten we een korte uitleg geven over de verschillende landschappen in België. Daarna zouden we een landschap beschrijven en moesten de leerlingen dit in hun geheugen prenten. Toen gingen we buiten natuurlijk materiaal zoeken en moesten ze met dit natuurlijk materiaal het landschap van het verhaal nabootsen. Niet zo simpel als je dat met dertig leerlingen moet doen.

Gelukkig liep het al wat uit en hadden we iets meer tijd. In België zou ik zot worden als niet alle leerlingen hun best doen en meewerken. Hier is dat bij sommige leerlingen de normaalste zaak. De leerlingen houden zich dan bezig door bijvoorbeeld te praten met de buurman of buurvrouw. Ik wou mezelf niet te hard op stang jagen en dat is me gelukt. Ik ben er vrij rustig onder gebleven. Ik kan zeggen dat ik de Surinaamse cultuur op dat vlak al heb aangenomen. Het gaat hier gewoon veel relaxter aan toe en de leerkrachten hebben precies ook nooit stress.

Toen we naar huis reden, zagen we een puppy dood op het straat liggen. Ik zie zoiets altijd als eerste en ik begin me af te vragen hoe dat komt. We zijn ook langs het prinsessenhuis gereden van een meisje uit de eerste klas. Je kan het je voorstellen als het huis van Barbie maar dan in het echt. Met een gigantische mooie trap, leeuwenkoppen voor de poort, zwembad in de tuin, jacht langs hun huis, … een huis om van te dromen voor kleine meisjes. Je wordt er gelukkig van als je er nog maar naar kijkt.

Onderweg zijn we ook nog gestopt voor bakove (kleine eetbananen) en appels. Wat zijn de appels hier duur. Voor zes kleine appels betaal je iets van een twee euro. We hadden er zeker vierentwintig nodig dus dat telde al snel op. De bakove daarentegen waren super goedkoop. Dat was een echte verrassing toen we betaalden. Vandaag heb ik ook een nest puppies gezien, mijn dag was meteen weer goed.

Toen we terug waren, hebben we gegeten, gedronken, voor school gewerkt, gegeten, gedronken, dessertje gegeten, afgewassen, gedoucht, blog geschreven en zo meteen nog wat lezen en slapen. Het internet werkt van deze namiddag niet meer en toch hebben we nog niet alles verbruikt. Ik hoop dat de blog er vandaag nog opstaat en anders zal ik het morgen op school doen. Jullie zullen wel merken wanneer hij erop staat. 

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa 

20 februari : Vreemd dagje !

Deze morgen gingen we weer met de fiets naar school. Het was nog eens leuk om lekker fris te fietsen. Ik heb alleen op de heenweg een hond die overreden was naast de weg zien liggen. Toen werd ik een beetje droevig en moest ik denken aan de honden thuis. Onderweg stond nog een straat onder water. Ik heb me gewoon geamuseerd en ben er met volle vaart doorgereden. Mijn benen waren wel nat maar dat vond ik persoonlijk zelf niet erg. We moesten wel doorrijden want anders werden we nat gemaakt door een naderende auto die voor ons niet minderde.

Toen we op school aankwamen, ging ik mijn broek aantrekken en mijn rok uitdoen aan het fietsenrek. Dat was niet zo slim. Ik had mijn broek half opgetrokken en deed toen mijn rok uit met het idee om snel mijn broek omhoog te trekken. Door het fietsen had ik ook gezweet en wou mijn broek niet meewerken. Ik heb dus even gesukkeld. Gelukkig stonden Julie, Bieke en Veerle rond me. 

Vandaag had ik een leuk dagje met de derde klas. We begonnen in klas drie A en iets later dan de eerste speeltijd in klas drie B. We werkten met een doorschuifsysteem van telkens een kwartier. Ik ging met de leerlingen buiten het spel 1,2,3 piano spelen. Ze kenden het spel niet en de meesten vonden het super leuk. Ik heb zelf ook meegespeeld en heb me ook fantastisch geamuseerd. Ik vond tot nu toe vandaag de leukste dag om les te geven. De leerlingen moeten na de les steeds op een post-it schrijven wat ze van de dag vonden.

Hier enkele citaten van de post-its :

- Ik vond het heel leuk, doei! Doei! (Thayssa)
- Ik vind het leuk hoor juffrouwen (Ashley)
- Ik vind het leuk om met de juffrouwen te spelen. (Sacharell)
- Ik vind de spelletjes leuk, Larissa is de leukste en de mooiste (Gilliano)
- Ik vind alles leuk maar het leukste dat spelletje van juf Larissa (Aryen)
- Ik vond het leuk met juf Larissa (Gwen)
- Ik vind het spel leuk. Ik was twee keer het beste en een keer verloren maar dat is niet erg hoor! (Ashton)

Het was leuk om deze reacties te lezen. Zo krijg ik het idee dat ik toch goed mijn best doe en dat de leerlingen het waarderen. Er was vandaag maar één leerling die het niet leuk vond. Hopelijk verandert dat deze week nog voor hem.

Na de tweede pauze hadden we even vrij. Toen zijn Bieke, Julie en ik naar de turnzaal gegaan om kennis te maken met ‘My lab’. Dit is een organisatie die op mensen hun bloedsuiker en bloeddruk let. Deze hele week kwamen ze naar onze school en kon je gratis je bloeddruk en bloedsuiker laten meten wegens de kijkmorgen. Ik had een bloeddruk van 109 op 72 en bloedsuiker 5,2 maar niet op nuchtere basis. De verpleegster was heel tevreden over mijn resultaten. Dat is weer een geruststelling voor mezelf. Bieke had schrik van de naald dus ze heeft enkel haar bloeddruk laten meten. 

Na de tweede speeltijd ben ik nog wat testen gaan afnemen voor mijn beginsituatie van de tweede klas. Bieke heeft me geholpen omdat ze zelf niets meer gepland had. Ze merkte ook al snel het niveauverschil van de leerlingen op. Het wordt een hele uitdaging om de beginsituatie zo goed mogelijk op te stellen.

Na school zijn we naar het huisje gereden en hebben we gegeten. Hierna zijn Kevin, Bieke, Julie en ik naar Zus en Zo gereden. Ik wilde een filmpje op mijn blog zetten maar dat lukte niet. Volgende keer ga ik het zeker nog eens proberen. Ik heb geskypt met mama, moeke en uiteindelijk ook nog met Shanah. Ik kreeg nieuws van thuis te horen dat ik niet verwacht had.

Ik heb Laika en Brüfun vandaag ook via skype kunnen zien. Ze hoorden me wel maar zagen me niet en blijkbaar vonden ze dit niet zo leuk. Ik was anders heel tevreden dat ik ze nog eens had gezien, ook al was het maar voor even. Tijger, Freddy en Peddy heb ik vandaag ook gezien. Nu nog een aantal dieren en heb ik ze allemaal van een aantal duizend kilometers ver kunnen zien. 

Bieke en Kevin waren sneller terug vertrokken dus moesten Julie en ik de weg naar het huisje terug vinden. Even dachten we dat we verkeerd zaten, maar blijkbaar hebben we zelfs een kortere weg ontdekt. Vrouwelijke intuïtie laat ons nooit in de steek. Onderweg hebben we wel een paar mindere momenten meegemaakt. Zo stond er een man vlak tegen een lantaarnpaal. In het begin beseften we niet wat hij aan het doen was. Ik zag iets naast de lantaarnpaal druppen en Julie had iets meer gezien. Ze vermoedt dat ze deze nacht niet zo goed gaat slapen met dat beeld in haar hoofd. Iets verderop kwamen we terug een meneer tegen. Hij had juist gedaan met zijn kleine boodschap in de bosjes. Wat je allemaal niet tegenkomt op straat.

Toen we bij het huisje aankwamen, werd er ons gemeld dat de melk, de beschuiten en de mayonaise op waren. Julie en ik zijn dan maar meteen terug onze fiets opgestapt en naar de Chinees gereden. Toen we terug wilden vertrekken was de weg veilig, tot een auto besloot om een andere auto voorbij te steken op het moment dat wij op de andere rijstrook reden. Ik zag de auto aankomen en reed snel de stoep op, Julie zag het niet zo snel en heeft veel geluk gehad. Onze harten klopten even wat sneller maar we kwamen er met de schrik vanaf. 

 Toen we terug kwamen heb ik een deel van de ijskast gepoetst en veel bijna lege flesjes weggegooid. Toen hebben we spinazie met zalm en platte puree gegeten. Het smaakte wel heerlijk. Bij de afwas stonden vandaag voldoende mensen dus ben ik begonnen aan deze blog, afgewisseld met het eten van kokos. Het was vandaag een dag met leuke maar ook minder leuke momenten. Ze wisselden elkaar precies ook af goed, slecht, goed, slecht, ... Een Vreemd dagje dus !

Morgen is er weer een kijkmorgen en ik ben benieuwd want dan krijgen we twee groepen van elke klas samen. We zullen onze handen vol hebben, dus zal ik maar weer snel mijn bed in kruipen. 

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa

19 februari : Wat mijn dag super maakte !

Deze morgen hadden we eens geen regen in een paar dagen. Gelukkig want mijn laptop moest weer mee naar school. Nu was ik tenminste gerust dat deze niet stuk kan gaan. We waren iets vroeger bij Veerle dan we hadden afgesproken maar hebben niet lang op juf Sharda moeten wachten. De straten stonden nog steeds onder water. Ik dacht altijd dat het water snel wegtrok maar blijkbaar niet overal.

Toen we aankwamen op school hebben we meteen alles klaar gezet voor onze tweede dag van de kijkmorgen ‘goed leven’. Er waren weer ouders aanwezig en ze vonden het een leuk lesje. Ze deden zelfs mee met het zingen van het super-mega-knap lied en het maken van een vriendschapsarmbandje. 

In het begin verliep het allemaal wat chaotisch omdat de leerlingen het niet gewoon zijn van stappen te volgen. Toen we de leerlingen individueel op weg hebben geholpen, verliep het veel sneller. Als een leerling het begreep, mocht die het ook uitleggen aan zijn buur zodat ze nog eens extra aan samenknap werkten.

Voor de tweede klas wisten we nu hoe we het best konden aanpakken. Dus begonnen we al met een beter gevoel en het ging inderdaad ook vlotter. De leerlingen weten wel niet dat ze moeten stil zijn als de juf spreekt. Toen we het liedje zongen dat mevrouw Aubroeck ons in het eerste jaar heeft aangeleerd, was het meteen stil. We gaan nu dit liedje vaker gebruiken omdat het inderdaad werkt..

Na de tweede speeltijd moesten we naar het schoolhoofd gaan om onze planning van de komende stage te bespreken. Ze was heel tevreden en we dwaalden al eens af naar leuke plaatsen in Suriname. Zo werd het toch een luchtig gesprek. Het schoolkrantje werd vandaag ook gedrukt en verkocht. Ik heb er één in kleur gekocht, wat wel leuk is om bij te houden. Er staat een artikel van ons in en ook een artikel over de stagiaires. Ik kan het krantje nog digitaal krijgen en dan komt het zeker en vast op mijn blog te staan.

Toen we allemaal terug in het huisje waren, zijn we begonnen aan het middageten: hotdogs en de overschot van gisteren. Het smaakte goed maar mijn ogen waren groter dan mijn buik. Dus heb ik een beetje eten opgeborgen in de ijskast. 

Na het eten zagen we buiten een superschattige hond lopen. Hij ging voor ons poortje zitten en kwispelde als we iets riepen naar hem. Ik wou meteen naar hem toe want ik moest aan Laika en Brüfun denken. Hij was zo speels als Brüfun en het deed deugd om nog eens een hond te kunnen aaien. Alle honden hebben hier precies schrik van de mensen. Veel honden worden op straat mishandeld dus kan ik het de dieren niet kwalijk nemen. De rest waarschuwde me wel voor vlooien maar ik heb er geen ontdekt. Natuurlijk heb ik ook meteen mijn handen gewassen voor de zekerheid. Ik was echt gelukkig dat ik nog eens in contact was gekomen met dieren die affectie kunnen tonen.

De hele namiddag heb ik gewerkt voor school, niets spectaculair. Ik heb me er vandaag wel volledig kunnen voor inzetten en het deed deugd om vorderingen te zien. Bieke en Kevin hebben vandaag eten gemaakt, bami met wokgroeten en zalm. Het smaakte lekker maar door het plakkerige weer had ik niet veel honger. Natuurlijk moest ik de restjes van deze middag ook nog opeten. 

Jana, Julie en ik hebben afgewassen. Gelukkig liep de lavabo weer door en konden we terug als normale mensen afwassen. Vandaag was het klusjesdag. Ik had nog eens naar onze huisbazin gebeld in verband met de verstopte lavabo, het lek in het plafond en de nog steeds niet gemaakte microgolf. Er zijn vandaag een loodgieter en dakwerker komen kijken. Het plafond was er echter slechter aan toe dan hij verwacht had. Als het regent mogen we de ventilator niet meer opzetten omdat er dan kans bestaat op kortsluiting. Dus het wordt puffen ’s nachts als Michelle en ik in de woonkamer slapen.

Ik ga alles klaar maken voor onze derde kijkmorgen. Vandaag kan ik de voormiddag actief doorbrengen met steeds kleine groepjes van leerlingen. Het wordt dus wel een lange broek dragen, wat ik iets minder vind. Toch kijk ik er naar uit om nog eens met de fiets naar school te rijden, een beetje te sporten en terug naar het huisje te fietsen. Een energierijke dag en hopelijk bruis ik van de energie morgenvroeg als ik nu ga slapen. 

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa 

18 februari : Super mega knap !

Veel van ons hadden gehoopt op regen omdat veel scholen dan sluiten. We weten dat OS Clevia nooit sluit omwille van regen, meetings of dergelijke. We hadden een taxi besteld om met ons allen naar de koffielaan te rijden. Daar zouden Julie, Bieke en ik afstappen en drie andere meisjes van de andere scholen opstappen om verder te rijden. We waren hierdoor veel vroeger aan het huisje waar juf Sharda ons komt ophalen. Julie en Bieke waren een boek aan het lezen en ik heb nog even gerust en gepraat met Veerle. 

Tegen kwart over zeven kwam juf Sharda ons oppikken. Ik heb de straten nog nooit zo onder water zien staan. In Suriname heb je een gracht tussen twee grote straten. Meestal staat deze tot in de helft gevuld met water. Nu zag je het verschil tussen deze gracht en de straten niet meer op sommige plaatsen. Ik voelde me niet altijd gerust omdat je niet wist hoever je kan afwijken van de baan, je kon snel in de gracht belanden. Sommige auto’s waren precies aan het varen op water, je zag de banden niet meer. 

Toen we aankwamen op school hadden we nog tien minuten. We moesten alles nog klaar zetten in beide klassen. Gelukkig was de beamer nog vrij en moesten we de tekst van het liedje niet meer twee keer overschrijven. Er was wel een probleem want het stopcontact in de eerste klas werkte niet meer. Ik had wel een verlengkabel bij maar die was niet lang genoeg. Uiteindelijk hebben juf Loes en ik gewisseld van verlengkabel en konden we uiteindelijk toch starten met het aanleren van het super-mega-knap lied.

De leerlingen van 3B waren heel enthousiast en deden goed hun best. Er waren wel een paar leerlingen die het nog te vroeg vonden om te bewegen en te zingen. Uiteindelijk hebben we deze toch kunnen aansporen om mee te doen. Na het uur dat we hiervoor kregen was ik heel moe en bezweet. Het kostte meer energie dan ik had verwacht. Gelukkig konden we even wachten voor we dit weer gingen herhalen in klas 3A. 

De leerlingen van 3A waren in het begin en op het einde heel actief. Tijdens de helft begonnen ze een beetje vermoeid te geraken. Het was ook veel om op een uur te doen maar toch is het ons in beide klas gelukt. Op het einde van de les bij klas 3A hebben we het liedje ook gefilmd toen de leerlingen aan het zingen en uitbeelden waren. Hierdoor deden ze extra hun best en dat was leuk om te bekijken.

De hele week gaan we dit lied nog zingen met de leerlingen. Hopelijk onthouden ze het liedje en wordt het een echt succes. Na de tweede speeltijd ben ik verder gaan werken aan mijn beginsituatie van de tweede klas. Ik heb vier leerlingen individueel kunnen begeleiden. Het is leuk om eens met leerlingen individueel te werken, zo leer je de kinderen beter kennen. Ik mag een tafeltje van in de klas buiten zetten en daar zit ik dan met een leerling te werken. Je zit gezellig in de buitenlucht met een aangenaam uitzicht, wat kan je meer wensen. 

Om half één had de tweede klas gedaan met school en toen zijn we naar de computerklas gegaan. Er was nabewaking tot een uur voor de kleuters. Ik heb me gezellig met hen geamuseerd. Ik stond echt versteld van hoeveel deze kleuters al kennen van een computer en internet. De leerlingen waren spelletjes aan het spelen, filmpjes aan het bekijken op youtube en nog andere dingen. Dat zie ik in België nog niet meteen gebeuren met vierjarige kinderen.

Toen we naar huis reden met juf Sharda moest ze nog een rekening gaan betalen. We mochten mee uitstappen want dit was in een mall. Dat is een groot winkelcentrum met allerlei soorten winkels. We hebben er enkelen gaan bekijken en Julie heeft een topje en sandalen gekocht. Ik ga eerst de schoenen die ik heb meegenomen verslijten en dan ga ik ook mijn hart eens ophalen bij het kopen van schoenen.

Toen we bij het huisje aankwamen hebben we snel iets gegeten en zijn we vertrokken naar de winkel. Natuurlijk hadden we veel meer bij dan op ons boodschappenlijstje stond. Het winkelen heeft wel twee uren geduurd vermoed ik. Toen we thuis kwamen hebben we meteen afgewassen want zondag kwamen we tot de conclusie dat de lucifers op waren. Hierdoor konden we het gasvuur niet meer aanmaken om warm water te koken. Het was dus wel een enorme afwas die we voor ons hadden. Ondertussen hebben we ook soep gekookt en dat smaakte nog eens.

Na de soep zijn we begonnen aan het avondeten: een ciabatta met groene pesto, mozzarella, geraspte kaas, kruiden en tomaten voor de liefhebbers. Het was iets nieuw dat ik heb gegeten en het smaakte heel goed. Ik leer in Suriname veel nieuwe dingen eten. Ik kom nog naar huis als een veelzijdige eter.

Nu gaan we nog even werken voor school en dan kruipen we ons nestje weer in. Ik ben benieuwd naar morgen voor onze tweede kijkmorgen met de ouders. Vandaag was het een groot succes en deden de ouders ook mee. Hopelijk is dit morgen ook zo. 

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa 

17 februari : Regen, regen en nog eens regen !

Veel kan ik over vandaag niet vertellen. Het heeft bijna de hele dag geregend. Soms was er eens een opklaring maar dat duurde niet lang. Hierdoor konden we vandaag niet veel doen. Ik was ’s morgens als eerste wakker en besloot maar mijn tekeningen rond talenten af te werken. Hier ben ik nog wel een paar uren zoet mee geweest. Ik was wel dolblij toen ik eindelijk de zestien tekeningen klaar had.

Hierna heb ik nog gewerkt voor mijn onderzoeksproject. Ik heb een nieuw onderwerp gekregen van mijn stageschool OS Clevia: de meervoudige talenten integreren in de verschillende leerjaren. Ik zie het als een uitdaging waarvoor ik me volledig ga geven.

Rond half twee zijn Lisa en Ester begonnen aan het bakken van pannenkoeken. Ze hebben in totaal vijfenveertig pannenkoeken gebakken. Dat zijn er vijf per persoon. Zo een lekkere pannenkoek met choco smaakte hemels maar na drie had ik toch al genoeg. Dan kan ik er mogen nog een paar meenemen naar school in plaats van een koek.

Na het lekkere eten zijn we vertrokken naar Zus en Zo met taxi Brianbril. Hij is met ons ook nog aan een bank gestopt zodat we nog geld konden afhalen voor de pot. Bij de eerste bank waren er al technische problemen. Op naar bank nummer twee, daar ging het gelukkig wel.

Bij Zus en Zo hebben we lang gezeten. We hebben iets gedronken, op internet gezeten en iets gegeten. Het spijtige is dat je alleen cola of sprite kan bestellen. Maar het is geen echte sprite en met de vele ijsblokjes proef je al snel een verdunde sprite.

Ik heb heel wat gedaan om de internettijd nuttig te gebruiken. Natuurlijk heb ik ook even geskypet en gechat. De bedoeling was om veel foto’s op facebook te zetten, maar dat lukte langs geen kanten. Ik heb er enkelen op gekregen maar niet veel. Hopelijk lukt dit volgende keer iets beter.

Ik heb pikante pasta met scampi’s gegeten. Het was inderdaad pikant maar ik vond het nog wel doenbaar. Het heeft nog eens gesmaakt om scampi’s te eten. Voor geen tien euro heb je hier een pasta met scampi’s dat is een heel verschil tegenover België.

Toen we met de taxi terug naar het huisje reden waren we bijna aan het drijven zoals een boot. Ik was blij dat we niet met de fiets waren gekomen. Anders zouden we op sommige plaatsen met onze knieën in het water hebben gestaan. Bij sommige huizen stond de trap naar de voordeur onder water. Het wordt steeds duidelijker en duidelijker waarom de mensen hier hun huizen zo hoog boven de grond bouwen.

Ik kijk heel hard uit naar morgen. We beginnen aan ons thema ‘goed leven’ samen met de derde klas. Muziekknap is ons eerste talent. We hebben vandaag het liedje een aantal keren nog gezongen en de tekst vanbuiten geleerd. Het moet in principe wel lukken. Hopelijk regent het morgenvroeg niet meer en krijg ik mijn laptop veilig op school.

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa 

16 februari : Brokopondo !

We konden vandaag iets langer slapen wat enorm veel deugd deed. We moesten ook wel verder doen omdat we vandaag op stap gingen. We zijn namelijk uitgenodigd door het schoolhoofd van OS Domburg. We wisten niet precies wat we zouden gaan doen. We wisten alleen dat we tegen half tien bij het tankstation Shell moesten zijn. We vertrokken aan het huisje rond kwart over negen. Het had weer hard geregend waardoor de straten onder water stonden. Ik heb de weg van ons huisje naar het tankstation op blote voeten in het water gelopen zodat mijn schoenen niet nat zouden worden. We hebben van iets minder leuk zoals regen een leuk moment gemaakt. Uiteindelijk kwam het busje eraan rond kwart voor tien.

Er was nog niemand in het busje. We zouden het schoolhoofd en haar familie nog gaan ophalen. Dat was blijkbaar moeilijker dan de buschauffeur verwachtte. We hebben iets meer dan een uur gereden om de familie te gaan ophalen, terwijl het in principe maar een half uur zou duren. Toen we vertrokken naar het schoolhoofd ging het redelijk snel. Ze was heel vriendelijk en we werden enthousiast onthaald door zowel de familie als het schoolhoofd zelf. 

Onderweg kwam ik voor de eerste keer een paard tegen in Suriname. Ik vond het zo zielig dat ik meteen naar het paard toe wou gaan maar spijtig genoeg zat ik in de bus. Het paard stond met een touw aan zijn halster vastgemaakt aan een paal. Als het paard in een diameter van 10 meter kan wandelen was het al veel. Het stond ook aan de kant van een drukke weg dus als het eens zot wou doen kon hij gemakkelijk een auto raken. Ik moest meteen aan onze drie paarden thuis denken.

Toen vertrokken we met zen allen naar Brokopondo. Dat dachten we toch, met zen allen. We zijn op verschillende plaatsen gestopt om te genieten van mooie uitzichten, om nieuwe vruchten te proeven en om onze conditie een beetje te trainen. Van het laatste is grappig beeldmateriaal aanwezig, dat komt wel eens op facebook te staan. 

Uiteindelijk kwamen we aan bij Brokopondo. Je had een prachtig uitzicht over deze Surinaamse rivier. We hebben ons allemaal omgekleed en we zijn in de rivier gesprongen. Het was lekker verfrissend en een leuk groepsmoment. Er was een enorme stroming waardoor je niet gemakkelijk op één plaats kon blijven. Toen ik uit het water wou gaan, hing er een klein visje aan mijn rug. Het bleef gewoon hangen. Michelle en Ester hadden het opgemerkt en hielpen me met het visje eraf te krijgen.

Na het zwemmen mochten we Surinaams gaan eten. De man van het schoolhoofd had voor dit eten gezorgd. Het was rijst met kokosmelk, bruine bonen en nog andere typische ingrediënten uit Suriname. Je hebt hier iets dat lijkt op steppegras maar dat is het niet. Het is heel pikant en ik weet niet waarvan het gemaakt wordt. 

Toen we terug in de bus stapten om naar huis te rijden was ik meteen in slaap gevallen, tot we heel plots stopten. We kwamen voorbij de luchthaven en er ging een vliegtuig opstijgen. Daarom dat het rood was voor het verkeer. We konden het vliegtuig zien opstijgen en het ging heel stijl omhoog.

Hierna vertrokken we verder en heb ik vooral weer geslapen. We kregen ook nog een lollypop van het schoolhoofd. Dat deed deugd omdat we al zo lang in de bus zaten zonder voedsel. We kwamen rond acht uur ‘s avonds terug aan bij het huisje. Er stond een verrassing voor de deur, namelijk: onze microgolf. We probeerden hem meteen uit maar de teleurstelling was groot want hij werkte nog steeds niet. 

Iedereen was doodop dus hebben we niet veel meer gedaan. Ik was zelf te tam om nog te eten. Iedereen die wou eten, kon dus eten voor zichzelf maken. De anderen konden doen wat ze wilden. Ik heb deze blog geschreven en ga zo meteen weer slapen om eens volledig uitgerust te zijn.

Het was een prachtige uitstap, alleen was het spijtig dat we soms een regenbui te verwerken kregen. Ik ben al klaar voor volgend weekend om een heel weekend op pad te zijn. 

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa

15 februari : Uitstap naar Peperpot !

Het ochtendritueel gebeurde zoals de afgelopen anderhalve week sinds we stage hebben. Vroeg opstaan, tas klaarmaken, eten, even lezen in een boek en vertrekken naar school. Vandaag moesten we een lange broek aandoen met dichte schoenen en ook een vest meenemen. Als we met een kleedje of een rok naar school gaan, zweten we al als we terug komen. Met een lange broek en dichte schoenen en een vest in het bos was dit helemaal ondragelijk. 

Vandaag gingen we onze fiets zetten aan het huisje van de student van Vorselaar. Juf Sharda kwam ons daar ophalen rond kwart over zeven. We waren iets aan de late kant maar we kwamen gelijk met haar aan. We waren vandaag wel heel vroeg op school maar zo konden we het zingen van het volkslied nog eens meemaken. Ik ken het nog steeds niet maar maandag krijg ik de papieren versie en kan ik het gaan instuderen.

We gingen klaar staan om in de bus te stappen. Er werd ons verteld dat één juf van de vierde klas A niet meeging omdat ze ziek was. We moesten dus goed mee begeleiden omdat er een juf minder was. Alles verliep heel vlot en de leerlingen waren super! Tijdens de rit naar het natuurreservaat Peperpot krijg ik veel uitleg van juf Loes die naast me in de bus zat. Ik ben veel zaken te weten gekomen over Suriname. 

De aankomst in Peperpot was rond negen uur. We kregen eerst een uitleg over het ontstaan en organiseren van Peperpot. Het ontstaan vond ik persoonlijk nogal ver gezocht. Vroeger kwamen de arbeiders naar de plantages met een locomotief, zo gingen ze ook weer naar huis. Ze namen meteen een bad omdat ze een geurtje hadden na het werken. Tijdens het baden zetten ze kokend water op met peper omdat het een goed aroma zou geven.

Het natuurreservaat was heel groot en er was veel te zien: veel verschillende bomen, planten, dieren en nog zoveel meer. Veel van de planten hadden een medicinale functie. Ik had geen idee waarvoor men planten allemaal kon gebruiken maar blijkbaar is het heel veel. We hebben ook apen gezien die in de bomen aan het slingeren waren. 

 Na het natuurreservaat zijn we met de bus naar de plantage van Peperpot gereden. Eerst mochten we kennismaken met de vrucht kokow. De leerkrachten mochten als eerste proeven. Het was raar om de leerlingen allemaal op jou te zien kijken als je een nieuwe vrucht proeft. Gelukkig was het lekker en konden ze niet genieten van een gek gezicht.

Er was ook een toilet voorzien in het natuurreservaat maar dat wou ik toch niet uitproberen. Het was een kotje waar je in een gat je boodschap moest doen. Je moet er iets opgooien en dan aan een zwengel draaien. Zo zou je natuurlijke mest maken die ze later gebruikten om de planten te bemesten.

Daarna mochten we op de plantage gaan rondlopen waar de arbeiders wonen. Er waren heel mooie huizen maar ook nog vervallen huizen. De vernieuwde huizen waren van Nederlanders die er grond bezitten. Ze komen een paar maanden per jaar op vakantie met familie. De opzichter van de plantage moet hun huis onderhouden. De oudste vrouw die er nog woonde had er vroeger ook gewerkt. Ze was negenentachtig jaar oud en kon niet meer lopen. We konden ook de oude fabriek en loods gaan bekijken van de vroegere plantage Peperpot. De gids vertelde dat er een jongens- en meisjesvoetbalteam was, rally Peperpot. Hij was hier supertrots op terwijl er in België honderden voetbalteams zijn. 

We zijn ook nog langs een bewerkt land gereden van Peperpot. Als de arbeiders gedaan hebben met werken kunnen ze hier planten komen verzorgen of een tuintje aanleggen. Voor deze mensen is dat blijkbaar vrije tijd. Onze gids had juist bloemen geplant en heeft wel een aantal keren hierover iets gezegd.

Hierna reden we weer naar school. We moesten van juf Sharda en het schoolhoofd aan de chauffeur vragen of hij ons niet aan het CHM wou afzetten. Dat is een plaats waar heel veel bussen samen komen. De chauffeurs wilden dit meteen doen. Hierdoor moesten we niet dubbel heen en weer rijden. Nu moesten we nog maar een stukje met lijn 6 rijden om terug aan de koffielaan te geraken. Er was enkel nog plaats achteraan en we gingen daar met vier zitten. Toch stapten er nog mensen in en we wisten niet waar deze zouden gaan zitten. Nu bleek het dat er tussen alle rijen nog een uitklapstoeltje zat dus was er geen doorgang meer. Wie moest er als één van de eerste bellen voor een halte? Wij die helemaal achteraan zaten natuurlijk. De mensen die op een uitklapbaar stoeltje zaten vonden dit niet zo fijn. Ze moesten allemaal rechtstaan voordat wij eruit konden. Het was een grappig zicht. 

We waren redelijk vroeg thuis en hebben iets klein gegeten. Daarna ben ik gaan afwassen. Toen was het ongeveer twee uur. Omdat de anderen nog niet terug waren en het vandaag toch wasdag was, ben ik al maar begonnen met mijn kleren te wassen in onze primitieve wasmachine. Gelukkig ging het snel vooruit en was dat ook alweer gedaan voor een week.

Toen ben ik begonnen aan het overtekenen van nog twee prenten. Dat was redelijk snel gedaan dus besloot ik maar om al enkelen in te kleuren. De kleurtjes beslisten hier anders over want ze wouden niet kleuren. Gelukkig hadden we ook nog wasco’s in huis en kon ik deze gebruiken. Ik heb acht van de zestien prenten ingekleurd en de rest is voor morgen als we niet op uitstap gaan. Dan zal het voor zondag zijn want maandag heb ik het nodig. Ik ben al wel trots op mijn creaties na het vele werk dat ik er al heb ingestoken. 

Om acht uur gaan we bami eten met onze taxi Mike. Dat was alvast de bedoeling. Om kwart voor acht belde hij dat het pas rond negen uur zou lukken. Na even lezen in een boek was ik in slaap gevallen. Rond kwart over negen kwam hij eraan en kon ik met een moe gezicht vertrekken. We hadden allemaal bami besteld. Ze brachten voor drie personen eten en toen vermeldden ze dat al de anderen geen bami konden eten omdat deze op was. We hebben dan maar nasi besteld terwijl de anderen al aan het eten waren. Toen kwamen ze toch nog met een paar porties bami aan. Ik had als één van de laatste eten en kreeg nasi voorgeschoteld. Het was lekker maar veel te veel. Je zag aan iedereen dat we moe waren, dus besloten we om half twaalf toch maar naar het huisje te vertrekken en te gaan slapen. 

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa

14 februari : Happy Valentine !

Gisterenavond kreeg ik mijn blog er niet meteen opgezet omdat de jongens de internetstick in hun kamer hadden laten liggen. Ze waren al aan het slapen waardoor ik deze niet kon gaan halen. Mijn eerste werk van deze morgen was mijn blog op internet zetten. Ik wist dat ze bij ons thuis dit meteen als eerste lezen als ze brood gehaald hebben, dus moest dat als eerste gebeuren.

Vandaag reden we met juf Sharda naar school dus moesten we rond zeven uur in het huisje vertrekken. Ik heb mijn boek van ‘Vijftig tinten grijs’ uitgelezen en me klaargemaakt om te vertrekken. Maïthée,  ik zal het boek terug met ons mama meegeven als ze naar Suriname komen. Dan kan Krystian verder lezen.

We waren om tien over zeven aanwezig bij het tankstation. Even later kwam Veerle ook aangereden. Het quatro was compleet en nu was het nog even wachten op juf Sharda. Iets later kwam ze aan en gingen we op weg naar school. Onderweg moesten we nog ergens stoppen om iets op te halen voor school. Hierdoor kwamen we iets later aan op school maar dat was geen probleem voor het schoolhoofd omdat we met juf Sharda mee waren gekomen.

Ik wou mijn beginsituatie verder gaan afnemen in de tweede klas. Op dat moment waren er stagiaires van Suriname les aan het geven en hadden zij ook controle. Ik ben dan naar de eerste klas gegaan en heb ze nog geholpen met een paar zaken. Na de speeltijd ben ik terug individueel gaan werken met leerlingen van de tweede klas. Ik heb na een paar dagen nog maar twaalf van de twintig leerlingen gedaan voor rekenen. Ik moet ook nog werken rond taal, wereldoriëntatie, talenten en interesse. Ik ga dus nog een tijdje bezig zijn met deze klas. Geen probleem want het is een super klas.

Na de tweede speeltijd ben ik terug naar de eerste klas gegaan want daar was een tweeling jarig. Ze hadden speciaal voor mij een cadeautje meegebracht dus moest ik hier wel aanwezig zijn. Ik mocht eerst nog even lezen met de leerlingen. Dit was een heel andere manier van lesgeven dan in België. De leerlingen mogen veel drukker zijn dan in België maar ze zijn wel beleefder. Ik bedoel hiermee dat ze steeds met twee woorden spreken. Dat is wel grappig omdat we dat niet gewoon zijn.

De juf wist dat ik gisteren jarig was en dus moesten de leerlingen voor de tweeling zingen maar ook voor mij. Ik wilde dit filmen met mijn camera omdat het toch een speciaal moment was. Ze hebben namelijk een remix van allemaal verschillende liedjes rond verjaren. De leerlingen waren ook heel enthousiast waardoor ik heel blij werd. Het filmpje kan ik er nu niet meer opzetten omdat het teveel internet verbruikt maar het komt er zeker nog op te staan. 

We hebben ongeveer tot kwart over één op school gewacht tot juf Sharda klaar was met haar taken. Toen zijn we nog snel bij een leerkracht, die op pensioen is, iets gaan afgeven. Uiteindelijk kwamen we terug aan bij het tankstation. Daar liet juf Sharda me verschrikkelijk verschieten omdat ze zei dat er nog maar één van de vier fietsen stond. Gelukkig was dit niet waar en kon ik met een gerust hart uitstappen.

Ik heb even voor school gewerkt en ik voelde mijn armen niet meer van prenten over te kalkeren op het raam. Je armen ongeveer twee uur omhoog houden is geen pretje ook al kan je soms een pauze nemen. Ik heb veel gedaan gekregen maar niet alles want de laatste tekeningen waren tegen de avond toen het donker werd. Toen had ik niet meer voldoende licht om over te kalkeren.

Omdat de meesten rond drie uur het veel te warm hadden, gingen we een zwembad bezoeken. We kwamen er aan en meteen meldden ze ons dat we te laat waren. Voor bezoekers kon je enkel van één tot drie uur in de namiddag gaan zwemmen voor 7,5 SRD. De vrouw wou ons een paar andere zwembaden aanduiden op het kaartje maar vond de juiste weg niet. Uiteindelijk stelde ze voor dat we één baan kregen als we allemaal 10 SRD betaalden. Daar gingen we meteen mee akkoord. Het zwembad deed zo een deugd dat je het niet kan beschrijven. Je kon wel nergens gaan staan waardoor je snel uitgeput was. Naast ons waren een paar vrouwen en mannen aan het trainen voor een zwemwedstrijd morgen. Die gingen verbazend snel vooruit. 

Toen we vertrokken was er een kindje van vijf jaar dat het zwembad in dook en vijftig meter zwom in schoolslag, wat wij al amper volhielden. Daarna moest hij ook nog eens terug zwemmen. We vonden het zo zielig voor het jongetje maar het is wel dapper dat een kindje van vijf jaar al zover en snel kan zwemmen in het diep waar wij niet kunnen staan.

Later hebben we de overschot van de pizza gegeten van de Pizza Hut en ook nog restjes van spaghetti. Het smaakte, ook al was het niet meer vers. We hebben nog eens een goed groepsgesprek gehouden en nu is het weeral bijna bedtijd. Morgen gaan we op stap met de vierde klas. Ik kijk er heel erg naar uit omdat ik zelf veel ga bijleren over de cultuur en het land. Daarnaast ga ik het heel warm hebben omdat we lange kleren moeten aandoen. We gaan namelijk het bos in en dat is niet altijd zo veilig.

Hopelijk kan ik jullie morgen hier nog meer over vertellen, als ik levend terug kom. Voor iedereen een gelukkige Valentijn en veel lobi. 

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa