We konden vandaag iets
langer slapen wat enorm veel deugd deed. We moesten ook wel verder doen omdat
we vandaag op stap gingen. We zijn namelijk uitgenodigd door het schoolhoofd
van OS Domburg. We wisten niet precies wat we zouden gaan doen. We wisten alleen
dat we tegen half tien bij het tankstation Shell moesten zijn. We vertrokken
aan het huisje rond kwart over negen. Het had weer hard geregend waardoor de
straten onder water stonden. Ik heb de weg van ons huisje naar het tankstation
op blote voeten in het water gelopen zodat mijn schoenen niet nat zouden
worden. We hebben van iets minder leuk zoals regen een leuk moment gemaakt. Uiteindelijk
kwam het busje eraan rond kwart voor tien.
Er was nog niemand in
het busje. We zouden het schoolhoofd en haar familie nog gaan ophalen. Dat was
blijkbaar moeilijker dan de buschauffeur verwachtte. We hebben iets meer dan
een uur gereden om de familie te gaan ophalen, terwijl het in principe maar een
half uur zou duren. Toen we vertrokken naar het schoolhoofd ging het redelijk
snel. Ze was heel vriendelijk en we werden enthousiast onthaald door zowel de
familie als het schoolhoofd zelf.
Onderweg kwam ik voor
de eerste keer een paard tegen in Suriname. Ik vond het zo zielig dat ik meteen
naar het paard toe wou gaan maar spijtig genoeg zat ik in de bus. Het paard
stond met een touw aan zijn halster vastgemaakt aan een paal. Als het paard in
een diameter van 10 meter kan wandelen was het al veel. Het stond ook aan de
kant van een drukke weg dus als het eens zot wou doen kon hij gemakkelijk een
auto raken. Ik moest meteen aan onze drie paarden thuis denken.
Toen vertrokken we met
zen allen naar Brokopondo. Dat dachten we toch, met zen allen. We zijn op
verschillende plaatsen gestopt om te genieten van mooie uitzichten, om nieuwe
vruchten te proeven en om onze conditie een beetje te trainen. Van het laatste
is grappig beeldmateriaal aanwezig, dat komt wel eens op facebook te staan.
Uiteindelijk kwamen we
aan bij Brokopondo. Je had een prachtig uitzicht over deze Surinaamse rivier.
We hebben ons allemaal omgekleed en we zijn in de rivier gesprongen. Het was
lekker verfrissend en een leuk groepsmoment. Er was een enorme stroming
waardoor je niet gemakkelijk op één plaats kon blijven. Toen ik uit het water
wou gaan, hing er een klein visje aan mijn rug. Het bleef gewoon hangen.
Michelle en Ester hadden het opgemerkt en hielpen me met het visje eraf te
krijgen.
Na het zwemmen mochten
we Surinaams gaan eten. De man van het schoolhoofd had voor dit eten gezorgd.
Het was rijst met kokosmelk, bruine bonen en nog andere typische ingrediënten
uit Suriname. Je hebt hier iets dat lijkt op steppegras maar dat is het niet.
Het is heel pikant en ik weet niet waarvan het gemaakt wordt.
Toen we terug in de
bus stapten om naar huis te rijden was ik meteen in slaap gevallen, tot we heel
plots stopten. We kwamen voorbij de luchthaven en er ging een vliegtuig
opstijgen. Daarom dat het rood was voor het verkeer. We konden het vliegtuig
zien opstijgen en het ging heel stijl omhoog.
Hierna vertrokken we
verder en heb ik vooral weer geslapen. We kregen ook nog een lollypop van het
schoolhoofd. Dat deed deugd omdat we al zo lang in de bus zaten zonder voedsel.
We kwamen rond acht uur ‘s avonds terug aan bij het huisje. Er stond een
verrassing voor de deur, namelijk: onze microgolf. We probeerden hem meteen uit
maar de teleurstelling was groot want hij werkte nog steeds niet.
Iedereen was doodop
dus hebben we niet veel meer gedaan. Ik was zelf te tam om nog te eten.
Iedereen die wou eten, kon dus eten voor zichzelf maken. De anderen konden doen
wat ze wilden. Ik heb deze blog geschreven en ga zo meteen weer slapen om eens
volledig uitgerust te zijn.
Bosies en brasas !
Groetjes Larissa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten