7 februari : Ervaring rijker !

Rond half zes zijn de meesten wakker geworden om hun klaar te maken. Omdat ik in de woonkamer slaap werd ik ook meteen wakker terwijl ik kon slapen tot zes uur. Het heeft ook een voordeel: nu was ik zeker op tijd klaar en kon ik me voorbereiden op de fietstocht van twaalf kilometer. Ik had nog helemaal geen honger om zes uur dus heb ik niets gegeten wat uiteindelijk geen goed idee was. 

Rond half zeven zijn we begonnen aan de fietstocht. We hadden een dik uur uitgerekend om in Clevia te geraken. We moesten vertrekken in het donker en we merkten al snel dat enkel ons voorlicht werkte. Er werd weer veel getoeterd op ons maar de reden daarvoor is nog steeds onbekend. Het eerste half uur ging goed: we vonden de weg zover het op het plannetje stond. Dan moesten we nog een paar straten in die we wel hadden opgeschreven. Nog twee straten en toen liep het mis. Gelukkig hielpen een paar vrouwen ons terug op weg en waren we toch nog op tijd op school. We hadden een kleine vijftig minuten gefietst op twaalf kilometer, dat vonden wij nog meevallen.

We werden weer verwelkomd en zot verklaard omdat we met de fiets waren gekomen van de Londenstraat naar Clevia. We moesten van het onderhoofd even uitrusten want zo ver fietsen kan het Surinaamse volk niet aan. Terwijl het voor ons eigenlijk super meeviel om te fietsen. Om acht uur ging de bel en werd de vlag van Suriname opgehangen gedurende het zingen van het volkslied. Daarna moesten we ons voorstellen aan de hele school. Ik moest als eerste, iedereen keek me zo aan dat ik er verlegen van werd. Toen we ons alle drie hadden voorgesteld kregen we ook nog applaus van de hele school. Dat was eigenlijk heel ongemakkelijk want wij komen om hier te leren maar zij zien ons als helpers en personen waar zij ook van kunnen leren.

Ik ging helpen in het eerste leerjaar. De bedoeling was dat we in de verschillende klassen gingen observeren maar dat is dus niet gelukt. Mijn juffrouw vroeg ook meteen of ik morgen niet weer naar haar klas kwam. Ik vond het moeilijk om te vertellen dat ik ook in de andere klassen wou gaan kijken. Dus ik zal morgen bekijken wat ik ga doen. Het was een leuke maar drukke klas met een paar leerlingen die het moeilijk hebben met bepaalde domeinen of die gedragsproblemen hebben. In de klas zitten leerlingen tussen zes en negen jaar, veel verschillende leeftijden dus. Elke donderdag moeten de leerlingen ook hun mond spoelen. Ze kregen allemaal een beetje spoelmiddel en mochten dat buiten in de afvoer gaan uitspuwen. Het was leerrijk en ik heb veel nieuwe zaken ontdekt maar zij hebben ook al van mij geleerd, wat ik verrassend vond.

Er was ook een leerling jarig op school en dan mag je mooi gekleed naar school komen en moet je je uniform niet dragen. De leerlingen en ouders mogen beslissen of ze alleen hun klas trakteren of alle leerkrachten van de school. Deze leerling was tien jaar geworden en trakteerde alle juffen op school waaronder ook ons. We kregen een glaasje sprite en een gebakje. 

Wat mij het meest verbaasd heeft, is dat de leerlingen vaak geslagen worden als ze geen goed gedrag hebben of iets fout doen. Dit is volgens mij ondenkbaar in België. We hebben ook al van andere leerkrachten gehoord dat je heel streng moet zijn. Toch zal ik geen enkele leerling slaan ook al kan het zijn dat ze dit van ons verwachten.

Tegen kwart na één vertrokken we terug naar ons huisje. Een juffrouw reed voor ons met de auto om een andere weg te tonen. Uiteindelijk vinden we wel dat onze route iets gemakkelijker was. We mogen ook met haar naar school rijden als het regent, dan moeten we niet met de fiets. Toch gaan we zoveel mogelijk proberen met de fiets te gaan, dan doen we nog iets aan onze conditie. Voor de mensen thuis: zorg maar dat mijn fiets in orde is als ik thuis kom want dan ga ik verslaafd zijn aan het fietsen. Rond twee uur kwamen we aan in ons huisje. We waren als eerste en hebben rustig iets gegeten want ik werd al helemaal duizelig.

Toen heb ik gebeld met een chef-kok van een heel mooi hotel in Suriname. Wij willen heel graag eens gaan zwemmen maar hebben nog niet echt een plaats gevonden. Hij ging proberen om voor ons te regelen dat we in één van de hotels mogen gaan zwemmen. Hopelijk is het antwoord positief één van deze dagen.

In de namiddag heb ik gewerkt voor mijn bachelorproef. Iedereen was heel moe en dus wel met iets bezig voor zichzelf want we hadden geen energie meer om nog te gaan fietsen en wat te ontdekken. Sommigen hebben in de hangmat gelegen, sommigen zijn een siësta gaan houden, Lisa heeft al een filmpje gemaakt over onze reis maar hier moet je nog even op wachten. Anderen hebben ook gelezen en gewerkt voor school. Het was een luie maar leuke namiddag.

Rond half zeven zijn we begonnen aan het eten. Rara, wat hebben we gegeten? Inderdaad weeral pasta. Deze keer wel met saus van het merk Everyday. Het smaakte en we hebben nog extra gekookt want het was veel te snel op. Nu zijn er een paar aan het afwassen terwijl ik deze blog verder schrijf. We gaan deze avond nog eens weerwolven om frustraties op te wekken. Gelukkig kan ik na het spel goed relativeren want iedereen is heel anders in het spel. Zo zie je maar dat iedereen twee gezichten heeft. J

Daarna zal ik vroeg in mijn bed kruipen want ik begin nu al moe te worden. Het is toch vermoeiend om een paar dagen achter elkaar rond half zes – zes uur op te staan en dan nog een heel eindje te fietsen. Daar komt nog bij dat het in de namiddag heel warm is. Toch klaag ik niet want we hebben nu twee dagen alleen maar zon gehad en geen regen. Hopelijk blijft het zo voor een tijdje.

Bosies en Brasas !

Groetjes Larissa