Deze morgen heb ik goed geslapen tot wel zeven uur. Ik ben
wakker geworden van een hevige stortbui. Ik heb mijn vorige blog geschreven en
alles deftig terug ingepakt om mee te nemen naar het ander huisje. We hebben
voor de laatste keer met ons drieën ontbeten en daarna zijn we het huisje gaan
poetsen. We waren iets vroeger klaar en dus hebben we nog ‘Hallie Gallie’ en ‘UNO’ gespeeld.
Iets later dan verwacht kwam Mike aan met de taxi. Alles
weer inladen en enkele straten verder terug uitladen. Alles dumpen in het
huisje en terug op weg om enkele zaken te gaan regelen. Eerst zijn we gestopt
bij de bank om geld te laten wisselen. Dan zijn we naar een GSM-winkel gegaan
om een simkaart te kopen zodat we goedkoop naar elkaar kunnen bellen en sms’en.
Daarna zijn we onze fiets gaan huren. We kwamen eraan en
meteen begon weer een stortbui. We hebben dan een half uur gewacht tot de
regenbui zo goed als voorbij was. We kregen het goed in onze oren gepeperd dat
we links moesten rijden en heel voorzichtig moeten zijn. Fietsers hebben hier
in principe voorrang. Ze vertelden ons dat een automobilist een aantal jaren de
cel in moet maar wij kunnen wel jaren last hebben van een kwaal of erger. Dus je
kon best steeds goed opletten en als auto’s moeite doen ze gewoon laten
passeren.
Het was toch een hele aanpassing om links te rijden. We zijn
van het fietsenverhuur- naar het hoofdkantoor van TeleSur gereden omdat we dachten
dat er iets mis was met onze simkaart. Wat ben ik onderweg tegengekomen ? Een Blokker,
Pizza Hut en McDonalds. Daarna zijn we naar Zus en Zo gereden omdat de anderen
daar op ons wachtten. Blijkbaar hadden we het bericht veel te laat gelezen en
waren ze al op weg naar het huisje. We hebben snel iets gedronken want onze
keel was zo droog. Daarna wilden we terug naar het huisje rijden. Toen ging het
mis! Ergens zijn we een verkeerde weg ingereden en waren we uiteindelijk zelfs
op een plaats die niet meer op onze kaart stond. Gelukkig waren er wel enkele
vriendelijke Surinamers die ons terug op het goede pad hebben gezet. Van half
elf tot vier uur zijn we aan het fietsen geweest, enkel een kwartiertje gestopt
om iets te drinken. Dus je kan wel zeggen dat we onze kilometers weer hebben
gedaan. Eén voordeel van al dat fietsen
is wel dat ik nu al flink verbrand ben, zelfs mijn handpalmen. Hopelijk wordt
dat snel bruin.
Gelukkig kwamen we aan in het huisje waar al drinken voor
ons klaar stond. We hebben het huisje terug wat ingericht om onze matrassen ook
ergens te kunnen plaatsen. Dat verliep allemaal heel vlot. Toen kwamen we te
weten dat er internet met een modem was in het huisje. We kunnen wel niet
allemaal samen op internet. Het is om beurt en we moeten kijken dat iedereen
ongeveer evenveel op het internet kan. Het viel op zich wel mee om het internet
en de modem te kunnen betalen.
Het was fijn om nog eens te kunnen praten met ons mama en Shanah.
Het chatten met vrienden en familie was ook een leuk moment. Het zal deugd doen
om iedereen van het gezin, en ook andere personen, nog eens te kunnen zien.
Binnenkort gaan we nog eens naar Zus en ZO met onze laptops. Daar kunnen we
gratis op het internet en kan ik eindelijk nog eens skypen.
Rond zeven uur in Suriname hebben we ons klaar gemaakt om te
gaan eten in ’t Vat. We wilden juist vertrekken en toen besefte Jana dat ze al
een platte band had. Lap, daar begon het al. Jana, Michiel, Michelle en ik hebben
dan maar een taxi gebeld om ons naar daar te brengen. De rest ging verder met
de fiets. We kwamen er allemaal tegelijk aan dus dat was goed getimed. Ik heb
pasta met kip en een romige kaassaus gegeten. Daar valt het eten precies ook
wel mee want iedereen had goed gegeten. Na het eten begon het, de jetlag. Ik
was gewoonweg dood. Ik kan ter plaatste in slaap vallen. Na een tijdje hebben
we dan weer een taxi gebeld, deze keer een andere. Hij had ons gisteren terug
naar het huisje gebracht. Hij vroeg meteen of iemand ons kende en ik vertelde
dat ik er gisteren ook bij was. Rara, wat had hij gevonden: mijn zonnebril!
Wat een geluk dat ik met deze taxi terug naar het huisje ben gereden.
Toen we terug aankwamen hebben we ons verder geïnstalleerd
en nog naar een serie gekeken op iemand zijn laptop… tot iedereen me liet
verschieten omdat ik in slaap was gevallen in de zetel. Toen ben ik
uiteindelijk maar op mijn matras gaan liggen in een hoekje
van de keuken en de woonkamer. Ik heb wel super geslapen vannacht. Hopelijk
blijft het zo verder evolueren met het slapen.
Bosies en Basas !
Groetjes Larissa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten