24 februari : Hindoestaans doopsel en trouw !

Het was vandaag een drukke dag. Allereerst zijn we naar de winkel gewandeld. Michiel, Lisa, Julie en ik gingen op kartonjacht. Bij de eerste Chinees hadden we al heel wat buit gemaakt. Karton in overvloed, toch voor een paar dagen. Ik heb vandaag weer armspieren gekweekt met het sleuren van karton.

Daarna hebben we ons klaargemaakt om te vertrekken naar het Hindoestaans doopsel en trouwfeest. Het was een heel dilemma: welke kleren moesten we meenemen? Je wist niet goed wat het allemaal inhoudt en wat ze dan meestal dragen. 

De rit naar het doopsel was hobbelig. We kwamen wel verschillende kastelen tegen. Het was leuk om te zien maar zo kreeg je wel een enorm verschillend beeld van de bevolking in Suriname. Heel rijke mensen tegenover super arme mensen.

Toen we rond half twee bij het doopsel aankwamen, werden we meteen hartelijk verwelkomd. We kregen meteen een bordje met allerlei lekkernijen voorgeschoteld. We hadden juist in het huisje nog gegeten dus ik kon niet veel op. Ik heb van alles eens geproefd en daarna heb ik het aan de kant gezet. Gelukkig kwam er snel ook wat drinken want ik was al aan het uitdrogen van de hitte. 

Toen kwam de ceremonie van het afscheren van het haar van het jongetje. We zaten goed dichtbij en hierdoor konden we mee volgen. De familie verzamelde zich er wel rond waardoor af en toe ons beeld verstoord werd. Het jongetje bleef er vrij rustig onder waar ik wel van verschoot want er stonden super veel mensen rond hem. Zijn haar werd geschoren en het muziekbandje speelde enorm luide muziek.

Na de ceremonie moesten we weer gaan eten. We kregen rijst met allerlei andere ingrediënten. Ik had niet veel honger dus heb ik enkel maar wat rijst gegeten. Je mag niets weigeren van wat ze je aanbieden, dus heb ik redelijk wat moeten laten liggen. Ze eten hier alles met hun handen waardoor je ook al niet meteen een smakelijk gevoel hebt.

Na het eten zagen we weeskinderen die een liedje kwamen zingen. Ze kwamen naar dit feest om te eten en te vieren. Daarna gingen ze met een bus terug naar het weeshuis. Het is fijn om te zien dat mensen toch nog moeite doen om deze kinderen een fijne dag te geven. 

De familie kwam ons aansporen om mee te gaan dansen. Na een tijdje zijn we dat gaan doen. Toen mochten we ook de baby pakken. Iedereen heeft hem wel vast gehad. Hij maakte er niets uit, reageerde ook op heel weinig voor een baby van vijf maanden. Alleen op een BlackBarry reageerde hij, wat raar was om te zien. 

Na het doopsel zijn we met enkele juffen naar het huis van één van de juffen gereden. We waren in shock toen we het huis zagen. Het was een kasteel van een huis. We kregen binnen ook meteen een rondleiding. De juf had vier kinderen en de jongens hadden een persoonlijke badkamer. Het huis had twee balkons, één aan de voorkant en één aan de achterkant. Ze hadden ook twee honden met elf puppies. Het waren Duitse herders, de eerste bekende honden die ik hier tegenkom.

We kregen van de juf kleren om ons te verkleden zoals de mensen op het feest. Bijhorende sieraden waren ook aanwezig. Het was een zeer vrijgevige dame en haar vriendinnen hielpen ons met het omkleden en het zoeken naar bijhorende sieraden. Toen vertrokken we naar het feest met een rare taxichauffeur. Ze zeggen dat vrouwen kletsen en geen gas kunnen geven maar daar is het omgekeerde van bewezen. Uiteindelijk kwamen we toch aan bij het feest.

We werden onthaald door een man in kostuum en hij leidde ons naar onze plaatsen. We zaten ergens achteraan waardoor we de ceremonie niet konden volgen. Dit was wel heel spijtig maar we hebben wel een paar delen opgevangen. Toen werden we verzocht naar de eetzaal te gaan. Het was hetzelfde eten als bij het doopsel en ook deze keer werd er met de handen gegeten. Ik voelde me toen misselijk dus ik heb niets gegeten.

Na het eten gingen we terug naar onze plaatsen. Daar ben ik een paar keer ingedommeld. Gelukkig was ik niet de enige. Toen kwam de juf met haar twee kindjes aan op het feest. Ik was terug klaar wakker en mijn misselijkheid was grotendeels over. We zijn nog gaan dansen en hebben ons geamuseerd met de kindjes. Daarna hebben we de taxi gebeld en om drie uur in de ochtend kwamen we eindelijk terug aan bij het huisje.

Het was een leuke dag met veel nieuwe ervaringen. Toch was het zeker en vast een vermoeiende dag. Gelukkig heb ik iets langer kunnen slapen maar ik werd door de hitte uit mijn slaap gehaald. 

Bosies en brasas !

Groetjes Larissa