2 februari : Wat een aanpassing !

We zijn uiteindelijk vertrokken naar Suriname. Twee februari was op zich al een hele belevenis. Ik ben ’s morgens rond vijf uur opgestaan om me klaar te maken en nog eens te kunnen spelen met de hondjes. Rond half zeven ben ik samen met mama en Wim vertrokken naar de luchthaven zodat we er zeker tijdig aanwezig waren.

Met de gedachte dat ik te veel kilo’s bagage had, maakte ik me toch wat zorgen. Ik dacht dat je twintig kilo bagage mocht hebben en twaalf kilo handbagage. Blijkbaar mag je drieëntwintig kilo bagage hebben, het was erop of eronder. Hoeveel kilo’s woog mijn bagage nu? Juist op de kop drieëntwintig kilo, ik voelde me zo opgelucht.

Het afscheid verliep moeilijker dan ik had verwacht. Toch heb ik me kunnen inhouden J. Toen we alle controles waren gepasseerd moesten we nog even wachten. Zonder dat we het wisten, waren we in de business class gaan zitten. Uiteindelijk zijn we dan maar op de grond moeten gaan zitten omdat er nergens anders dan in de business class, plaats was.

De vlucht van ongeveer tien uur is goed meegevallen. Ik heb nog wel nooit zoveel turbulentie tijdens een vlucht meegemaakt. Hieronder een klein overzichtje van mijn tien uur in het vliegtuig:

- opstijgen,
- film ‘Love in Rome’ kijken (na de helft al afgezet, geen aanrader),
- slapen,
- eten: ‘kip in een pikant sausje met rijst’,
- serie ‘Criminele investigation’ kijken,
- serie ‘NCIS’ kijken,
- film ‘Magic Mike’ kijken,
- serie ‘Mentalist’ kijken,
- ijsje eten,
- solitaire spelen,
- film ‘Madagascar 3’ kijken,
- eten,
- slapen,
- landen.

Een pluspunt van de vlucht was dat je een kussentje, dekentje en oortjes kreeg van KLM om je comfortabel te kunnen nestelen. De hoofdsteun kan je ook verzetten zodat je het voor jezelf zo comfortabel mogelijk kan maken.

Toen ik uit het vliegtuig kwam, voelde ik een enorme druk. Dit was het gevolg van 10 uur vliegen in een fris klimaat en daarna in deze warmte buitenkomen GELUKKIG regende het een beetje zodat we toch verkoeling hadden.

De paspoortcontrole duurde een eeuwigheid maar uiteindelijk mochten we allemaal Suriname in. De taxichauffeurs stonden ons op te wachten. Meteen kregen we ook telefoon van Reggie om te vragen of alles goed verlopen was. Na anderhalf uur in de taxi kwamen we met ons drieën aan bij ons huisje voor de komende drie maanden. Op het eerste zicht hadden we er geen goed gevoel bij.

De meneer legde alles uit en binnen zag het er over het algemeen wel netjes uit. Hij heeft zelfs een nieuwe koelkast, wasmachine, wasrekje en nog nieuwe spulletjes gekocht. We mogen hem ook altijd  bellen als er iets is en hij zou regelmatig op het domein aanwezig zijn voor extra klusjes. Hij vertelde ook dat hij van beroep een agent was en hierdoor voelden we ons alle drie al geruster en veiliger.

We hadden meteen wel een probleem met het toilet. Hopelijk wordt dat vandaag of morgen opgelost. Als we alleen waren in het huisje zijn we begonnen met het uitpakken van de valiezen. Daarna zijn we om 22.00 uur in Suriname gaan slapen. Voor jullie is dat twee uur ’s nachts. Je kan je dus wel voorstellen hoe moe we waren.

Ik ben geregeld wakker geworden ’s nachts door blaffende honden, hanen en een bericht van Wim dat ik niet geopend krijg L. Dus als je kan mag je dat via mail sturen.

Tot de volgende !!

Groetjes Larissa