5 februari : Opluchting !

Het was mijn eerste nacht in het huisje van ons allemaal. Ik heb goed geslapen, tot half acht en ik ben maar één keer wakker geworden. Dat zal ook wel komen omdat ik een beetje last had van jetlag.

Iedereen werd ongeveer rond hetzelfde uur wakker. We zijn rustig begonnen met ons klaar te maken en om de beurt te gaan douchen. Het koud water van de douche ervaar ik steeds minder erg. Toch hunker ik naar mijn warm water in België.

We hebben een ontbijtbuffet gemaakt en om de beurt konden we eten gaan halen. Dat was heel gezellig en verliep heel vlot. Mijn dagelijks ontbijt cornflakes J.

Jana had gisteren een platte band. We zijn met ons tweeën met een taxi terug naar de fietsenverhuur gegaan. Ze hebben de fiets gerepareerd en dan zijn we vertrokken naar het afgesproken punt met de anderen om naar de vreemdelingendienst te rijden. We waren er veel vroeger dan de anderen. Er was een supermarkt en daar zijn we iets om te drinken en een ijsje gaan halen. Dat smaakte met dit weer. Toen begon het te stortregenen. We zijn snel gaan schuilen aan de overkant van de straat. Toen zagen we de anderen aangefietst komen, net op het punt dat het hardste regende.

We hadden verwacht dat de vreemdelingendienst een mooi gebouw zou zijn waar de mensen knap gekleed zijn en met bescherming in het gebouw. Dat was heel anders. Het was wel een groot gebouw maar heel vervallen. De mensen waren ook gewoon dagelijks gekleed. Er liepen wel enkele personen rond met een beschermende functie. We kregen de opmerking dat we drukker waren dan de leerlingen op school hier. Dat is op zich positief dan hebben we allemaal een klas die goed luistert want zo druk waren we niet J !

Toen zijn we verder gereden naar een winkel die Europese producten zou verkopen. Dat was een hele verademing. We hebben veel te veel eetwaren gekocht maar zo komen we even toe. Je verschiet ervan wat je met negen personen opeet op één dag. De mensen op straat lachten ons uit omdat we in deze regen aan het fietsen waren. Uiteindelijk hebben we het opgegeven en zijn toch maar gaan schuilen. 

Daarna zijn we terug naar het huisje gereden en hebben we hier rond drie uur een minihotdog gemaakt voor iedereen. We hebben afgewassen en onze kleren gewassen in een primitieve wasmachine. Jullie zullen niet geloven dat zoiets nog bestaat maar hier degelijk wel. Je moet alles met de hand doen. Warm water koken en in de wasmachine doen, op een zwierknop zetten maar zelf ook je was door elkaar zwieren. Daarna je was goed uitwringen en in een ander badje doen om de zeep er wat uit te krijgen. Weer goed uitwringen en dan in een primitieve zwierder om de kleren wat te laten drogen. Alles met de hand en heel primitief J.

Toen zijn we met een paar naar Zus en Zo gegaan om onze punten te gaan bekijken van onze examens en om te kunnen skypen met ouders om het nieuws mee te delen. Het duurde een eeuwigheid om mijn punten te kunnen bekijken wat me alleen maar zenuwachtiger maakte. Gelukkig had ik tijdverdrijf door te chatten met familie en vrienden. Nu kan ik werkelijk gaan genieten van de Surinaamse cultuur. Het was ook nog eens aangenaam om ons mama, Wim, moeke en vake te zien met behulp van skype. Op het einde liep er wel iets mis maar het deed deugd om mijn punten te kunnen meedelen en nog eens te kunnen praten in plaats van te chatten met familie.

Toen zijn we met Mike terug naar het huisje gereden. Michiel en Michelle hadden de woonkamer gezellig gemaakt met kaarsjes en dergelijke. Alles stond ook al klaar om te eten, dus benen onder tafel en aanvallen maar! Het was een koude pasta met spek, ei, mayonaise, ajuin en nog wat andere ingrediënten.

Zo dadelijk gaan we nog een paar gezelschapsspelletjes spelen en daarna gaan we ons bedje inkruipen om morgen rond zeven uur klaar te staan. We dachten dat we een hele dag naar onze school moesten gaan maar blijkbaar is dat maar een kort moment om ons voor te stellen aan de directrice en leerkrachten en enkele zaken te regelen. Het zou hoogstens een uurtje duren. 

 Bosies en brasas !

Groetjes Larissa