We zijn vandaag iets
later vertrokken en wat denk je dat er is gebeurd? We waren verkeerd gereden.
Ze hadden ons verteld dat we konden doorrijden tot aan een carwash en dan zouden
we op de school komen. Geen enkele carwash te zien op de hele weg. We waren
hierdoor veel te ver gereden. We hebben de school gecontacteerd en waren een
kleine tien minuten te laat. Toch werden we hartelijk ontvangen, ze vonden het
allemaal niet erg. Zo is volgens mij het Surinaamse leven.
We moesten van het schoolhoofd eerst een half uurtje uitrusten
omdat we wel moe moesten zijn. Dat viel eigenlijk nog wel best mee. Alleen een
pijnlijk achterwerk was mijn grootste zorg. Ik hoop dat mijn achterwerk er wel
aan gaat wennen want zo is het niet lang vol te houden. Dat heb je als je niets
meer gewend bent. J
We kregen ook te horen dat we de week van 18 tot 22 februari
een thema moeten uitwerken rond ‘goed leven’. Hierover hebben we dan
gebrainstormd en zijn tot leuke ideeën gekomen. We hebben dit overlegd met Sharda,
die verantwoordelijk is voor stagiaires. Ze vond dat we leuke ideeën hadden en
we moesten het gaan bespreken met de leerkrachten van klas drie. Zij hadden ongeveer
een gelijkaardige thema wat super was. We zouden de klassen dan verdelen in een
paar groepjes en hun opdracht én die van ons uitvoeren. Tegen maandag moeten we
onze volledige planning voor deze week voorleggen en gaan we bekijken of alles
mogelijk is.
Er kwam een vlinder naar ons gevlogen en die kwam mooi op
mijn schouder zitten. Ik wilde hier zeker een foto van. Toen Julie eindelijk
mijn fototoestel had gevonden was de vlinder even gaan vliegen. Enkele seconden
later kwam hij terug en kon ik hem op mijn vinger laten zitten. Dat was een
hele ervaring, het is zo een mooi beest maar ook zo fragiel.
Na de speeltijd zijn we gaan kijken in de derde klas zodat
we weten wat we kunnen organiseren voor binnen twee weken. Veel hebben we niet
gezien in de eerste klas van het derde. Ze moesten lezen voor punten maar de
juf kreeg deze klas niet stil waardoor er niet veel gebeurde. Daarna zijn we
naar de tweede klas van het derde gegaan. Zij hadden op dat moment lichamelijke
opvoeding maar door omstandigheden was dit samen met klas vier en klas zes. Het
liep gewoon uit de hand. We vroegen toen of we konden helpen. De leerkracht van
lichamelijke opvoeding stelde voor dat we buiten spelletjes gingen spelen met
de zesde klas. Dit was verrassend leuk, we hadden nog geen contact gehad met
deze leerlingen omdat we daar geen stage mogen doen.
Na de tweede speeltijd ben ik terug naar de eerste klas
gegaan om een uur beweegspelletjes te spelen. Ik was begonnen met het spel ‘zakdoek leggen’. De leerlingen kenden dit
spel nog niet. Ik voelde me niet zeker omdat ik met vijfendertig leerlingen
alleen spelletjes ging spelen. Ze vonden het spel zo leuk dat ik even
‘dirigentje’ heb gespeeld maar dat begrepen ze niet. Daarom zijn we terug gaan
‘zakdoek leggen’. De leerlingen begrepen wel niet dat ze moesten blijven zitten
als ze niet moesten lopen. Ze stonden dan allemaal recht om iemand die aan het
lopen was aan te moedigen. Hierdoor kwamen er wel eens botsingen. Toch was het
een hele ervaring.
De leerlingen mochten hierna naar huis. Ik ben nog even in
de klas gebleven tot alle klassen naar huis waren. Toen zijn we nog naar het
schoolhoofd gegaan om te vertellen dat we terug vertrokken. Ze gaf me een
compliment omdat ik al met de leerlingen naar buiten was gegaan om te gaan
bewegen. De leerkracht van lichamelijk opvoeding wou ook dat ik de spelletjes
opschreef voor hem want hij was heel enthousiast.
Rond twee uur kwamen we weer aan in het huisje. We hebben
even nog gewacht tot iedereen terug was. Dan zijn we begonnen aan het eten:
roerei. Ik heb samen met Janna afgewassen en daarna zijn we onze kleren gaan
wassen in het primitieve wasmachine. Omdat we redelijk hard hadden gemorst
hebben we er ook maar een poetsdag van gemaakt. Vanaf nu is vrijdag onze
poetsdag.
Kevin kwam vertellen dat er een hond los liep op straat. In
principe niets vreemd in Suriname. Deze hond had een touw van wel drie tot vier
meter aan zijn halsband hangen. Kevin en ik zijn de hond gaan vangen. Hij had
wel heel veel schrik. We hebben gevraagd of iemand deze hond herkende en
sommigen zeiden daar en anderen stuurden ons helemaal de andere kant op.
Uiteindelijk kwam er nog een andere hond aangelopen. Je zag dat ze elkaar
kenden. Kevin kon ook niet langer meer het touw vasthouden, anders had hij zijn
handen vreselijk pijn gedaan.
Ik ben me hierna gaan douchen omdat we ergens gingen eten.
Het was Wannes zijn laatste dag in Paramaribo en we gingen het vieren. We hebben
lekker gegeten bij ’t Vat. In het begin van de avond waren we met tien, tegen
dat we daar vertrokken zaten we er met een stuk of dertig personen rond één
tafel. Dat was een leuk zicht. Je zag overal kleine tafeltjes met een aantal
mensen rond. Onze tafel was zo lang als de lengte van het terras. Ik was weer doodop.
Daarom was ik wel blij toen we terug vertrokken want we moesten nog twintig
minuten fietsen.
Eenmaal terug in het huisje was ik niet meer moe. Dat komt
waarschijnlijk door de frisse lucht en de fysieke arbeid. Dus schrijf ik mijn
blog vandaag om kwart voor twaalf in Suriname. Jullie slapen alvast maar geniet
nog van je warme bed en van het weekend.
Bosies en Brasas !
Groetjes Larissa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten