Het ochtendritueel
gebeurde zoals de afgelopen anderhalve week sinds we stage hebben. Vroeg
opstaan, tas klaarmaken, eten, even lezen in een boek en vertrekken naar
school. Vandaag moesten we een lange broek aandoen met dichte schoenen en ook
een vest meenemen. Als we met een kleedje of een rok naar school gaan, zweten
we al als we terug komen. Met een lange broek en dichte schoenen en een vest in
het bos was dit helemaal ondragelijk.
Vandaag gingen we onze
fiets zetten aan het huisje van de student van Vorselaar. Juf Sharda kwam ons
daar ophalen rond kwart over zeven. We waren iets aan de late kant maar we
kwamen gelijk met haar aan. We waren vandaag wel heel vroeg op school maar zo
konden we het zingen van het volkslied nog eens meemaken. Ik ken het nog steeds
niet maar maandag krijg ik de papieren versie en kan ik het gaan instuderen.
We gingen klaar staan
om in de bus te stappen. Er werd ons verteld dat één juf van de vierde klas A
niet meeging omdat ze ziek was. We moesten dus goed mee begeleiden omdat er een
juf minder was. Alles verliep heel vlot en de leerlingen waren super! Tijdens
de rit naar het natuurreservaat Peperpot krijg ik veel uitleg van juf Loes die
naast me in de bus zat. Ik ben veel zaken te weten gekomen over Suriname.
De aankomst in
Peperpot was rond negen uur. We kregen eerst een uitleg over het ontstaan en
organiseren van Peperpot. Het ontstaan vond ik persoonlijk nogal ver gezocht.
Vroeger kwamen de arbeiders naar de plantages met een locomotief, zo gingen ze
ook weer naar huis. Ze namen meteen een bad omdat ze een geurtje hadden na het
werken. Tijdens het baden zetten ze kokend water op met peper omdat het een goed
aroma zou geven.
Het natuurreservaat
was heel groot en er was veel te zien: veel verschillende bomen, planten,
dieren en nog zoveel meer. Veel van de planten hadden een medicinale functie.
Ik had geen idee waarvoor men planten allemaal kon gebruiken maar blijkbaar is
het heel veel. We hebben ook apen gezien die in de bomen aan het slingeren
waren.
Na het natuurreservaat
zijn we met de bus naar de plantage van Peperpot gereden. Eerst mochten we
kennismaken met de vrucht kokow. De leerkrachten mochten als eerste proeven.
Het was raar om de leerlingen allemaal op jou te zien kijken als je een nieuwe
vrucht proeft. Gelukkig was het lekker en konden ze niet genieten van een gek
gezicht.
Er was ook een toilet
voorzien in het natuurreservaat maar dat wou ik toch niet uitproberen. Het was
een kotje waar je in een gat je boodschap moest doen. Je moet er iets opgooien
en dan aan een zwengel draaien. Zo zou je natuurlijke mest maken die ze later
gebruikten om de planten te bemesten.
Daarna mochten we op
de plantage gaan rondlopen waar de arbeiders wonen. Er waren heel mooie huizen
maar ook nog vervallen huizen. De vernieuwde huizen waren van Nederlanders die
er grond bezitten. Ze komen een paar maanden per jaar op vakantie met familie.
De opzichter van de plantage moet hun huis onderhouden. De oudste vrouw die er
nog woonde had er vroeger ook gewerkt. Ze was negenentachtig jaar oud en kon niet
meer lopen. We konden ook de oude fabriek en loods gaan bekijken van de
vroegere plantage Peperpot. De gids vertelde dat er een jongens- en meisjesvoetbalteam
was, rally Peperpot. Hij was hier supertrots op terwijl er in België honderden
voetbalteams zijn.
We zijn ook nog langs
een bewerkt land gereden van Peperpot. Als de arbeiders gedaan hebben met
werken kunnen ze hier planten komen verzorgen of een tuintje aanleggen. Voor
deze mensen is dat blijkbaar vrije tijd. Onze gids had juist bloemen geplant en
heeft wel een aantal keren hierover iets gezegd.
Hierna reden we weer
naar school. We moesten van juf Sharda en het schoolhoofd aan de chauffeur
vragen of hij ons niet aan het CHM wou afzetten. Dat is een plaats waar heel
veel bussen samen komen. De chauffeurs wilden dit meteen doen. Hierdoor moesten
we niet dubbel heen en weer rijden. Nu moesten we nog maar een stukje met lijn
6 rijden om terug aan de koffielaan te geraken. Er was enkel nog plaats achteraan
en we gingen daar met vier zitten. Toch stapten er nog mensen in en we wisten
niet waar deze zouden gaan zitten. Nu bleek het dat er tussen alle rijen nog
een uitklapstoeltje zat dus was er geen doorgang meer. Wie moest er als één van
de eerste bellen voor een halte? Wij die helemaal achteraan zaten natuurlijk.
De mensen die op een uitklapbaar stoeltje zaten vonden dit niet zo fijn. Ze
moesten allemaal rechtstaan voordat wij eruit konden. Het was een grappig
zicht.
We waren redelijk
vroeg thuis en hebben iets klein gegeten. Daarna ben ik gaan afwassen. Toen was
het ongeveer twee uur. Omdat de anderen nog niet terug waren en het vandaag
toch wasdag was, ben ik al maar begonnen met mijn kleren te wassen in onze primitieve
wasmachine. Gelukkig ging het snel vooruit en was dat ook alweer gedaan voor
een week.
Toen ben ik begonnen
aan het overtekenen van nog twee prenten. Dat was redelijk snel gedaan dus
besloot ik maar om al enkelen in te kleuren. De kleurtjes beslisten hier anders
over want ze wouden niet kleuren. Gelukkig hadden we ook nog wasco’s in huis en
kon ik deze gebruiken. Ik heb acht van de zestien prenten ingekleurd en de rest
is voor morgen als we niet op uitstap gaan. Dan zal het voor zondag zijn want
maandag heb ik het nodig. Ik ben al wel trots op mijn creaties na het vele werk
dat ik er al heb ingestoken.
Om acht uur gaan we
bami eten met onze taxi Mike. Dat was alvast de bedoeling. Om kwart voor acht
belde hij dat het pas rond negen uur zou lukken. Na even lezen in een boek was
ik in slaap gevallen. Rond kwart over negen kwam hij eraan en kon ik met een
moe gezicht vertrekken. We hadden allemaal bami besteld. Ze brachten voor drie
personen eten en toen vermeldden ze dat al de anderen geen bami konden eten
omdat deze op was. We hebben dan maar nasi besteld terwijl de anderen al aan
het eten waren. Toen kwamen ze toch nog met een paar porties bami aan. Ik had
als één van de laatste eten en kreeg nasi voorgeschoteld. Het was lekker maar
veel te veel. Je zag aan iedereen dat we moe waren, dus besloten we om half
twaalf toch maar naar het huisje te vertrekken en te gaan
slapen.
Bosies en brasas !
Groetjes Larissa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten